[Opisy gatunków] [Strona główna programu] [Strona główna Lubuskiego Klubu Przyrodników]

Rozmiar: 5107 bajtówLepidotis inundata (L.) C.Borner - Widłak torfowy, widłaczek torfowy, widliczka
Rodzina: Lycopodiaceae - Widłakowate
Synonimy: Lycopodiella inundata (L.) Holub, Lycopodium inundatum L.
Niem.: Gewohnlicher Sumpfbarlapp

Morfologia: Niska zimozielona płożąca się "krzewinka" dorastająca do 10 cm długości. Roślina jasnozielona, błyszcząca z krótkimi łodygi przytwierdzone są do ziemi (lub torfu) licznymi drobnymi korzeniami i z 1-2 wzniesionymi do góry gałązkami.Liście ustawione skrętolegle, całobrzegie, wąsko-lancetowate, do 6-8 mm długie, na brzegu obłonione, w szczytowej części żółtozielone. Liście zarodnionośne takie same jak płonne, jedynie u podstawy nieznacznie szersze, zebrane w jeden szczytowy kłos. Kłos zarodnionośny siedzący na szczycie zniesionych gałązek, zwykle 1, rzadziej 2-3.

Biologia: Zarodnikuje w okresie późnego lata i jesieni- od sierpnia do października. Zarodniki drobne o średnicy 0, 04 mm, rozsiewane są przez wiatr.

Ekologia: Rośnie na obrzeżach torfowisk mszarnych, w miejscach odsłoniętych - na nagiej glebie lub torfie oraz na wilgotnych piaskach na wrzosowiskach, i nad brzegami wyrobisk pocegielnianych (glinianki po cegielniach) oraz jezior lobeliowych. Preferuje siedliska widne, nasłonecznione, wilgotne, ubogie i umiarkowanie żyzne, na wilgotnych piaskach i torfach (glebach torfiasto-mineralnych) o odczynie kwaśnym.

Rozmieszczenie: Gatunek o zasięgu okołobiegunowym (cirkumpolarnym) obejmującym północną i zachodnią Europę, Amerykę Północną i wschodnią Azję (Japonia). W Europie zwarty zasięg obejmuje na północy środkową i zachodnią Skandynawię i Wielką Brytanię na północy, na zachodzie granica przebiega przez północną Hiszpanię, północną Francją i dalej na południe przez Pireneje, północne Włochy, Alpy i Karpaty na wschodzie. Na rozproszonych stanowiskach występuje w Irlandii, na Bałkanach oraz w środkowo-wschodniej części Europy. W Polsce przebiega wschodnia granica zwartego zasięgu występowania tego gatunku.
W Polsce występuje rzadko, na rozproszonych stanowiskach w północnej i zachodniej części kraju oraz na obszarach górskich.
Na terenie RDLP Zielona Góra występuje bardzo rzadko, w literaturze podawane są stanowiska tego gatunku m.in z rejonu Lubska, Żar i Wymiarek.

Uwagi: Podlega ścisłej ochronie gatunkowej. Roślina trująca, zawiera alkaloid - lycopodinę. Potrafi akumulować w komórkachj ony glinu (Al).
Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa lycos + podion = wilcza łapka
(c) Lubuski Klub Przyrodników. Tekst: Jolanta i Paweł Pawlaczyk, ryciny Kinga Gawrońska i Krzysztof Ziarnek.