powrót

Królik miniaturka ogólnie
Królik miniaturka jest karłowatą formą swoich większych "braci"

Samiczki ras miniaturowych są gotowe do rozrodu już w 6 miesiącu życia, ale zaleca się aby rozród następował dopiero po pierwszym roku, a po 3-cim roku nie dopuszczać do kolejnych miotów. Powodem takiego postępowania jest fakt bardzo delikatnych kości, które w okolicach miednicy optymalną swoją wytrzymałość uzyskują właśnie gdy królik ma 1 rok, a trwałość ich ulega pogorszeniu gdy królik przekracza 3 lata. Liczba młodych w miocie waha się pomiędzy 3-5 małymi. Ciąża trwa 28-32 dni, gdzie zazwyczaj do porodu dochodzi w górnych granicach.

Angor miniaturka

Angor miniaturka jest wyjątkowa rasa, ze względu na swoją długą sierść, Rasa ta nie przekracza wagi 1,5 kg, ciało krótkie, uszy dochodzą do 6cm długości. Przy obecnej różnorodności kolorów u tej rasy ciężko jest stwierdzić jaki kolor futra jest dominujący, choć w niektórych źródłach można wyczytać że wyróżniają się szczególnie ciemne kolory, zbliżone do maści królików dzikich. Królik angor na początku był hodowany tylko dla "futra" z które tkano wełnę, a następnie sprzedawano. Angory muszą mieć bardzo dobrze zbilansowaną dietę, która w znaczny sposób wpływa na wygląd ich futra, w obecnych czasach hodowla angora nie sprowadza się tylko do celów zarobkowych, ale również hobbystycznych, co nie zmienia faktu, że należy dbać o jakoś pożywienia dla ładnego i zdrowego wyglądu futerka, które w takiej formie jest zdecydowanie łatwiej pielęgnować.

Decydując się na tą rasę musimy mieć na względzie specyficzna pielęgnacje z uwagi na długość sierści, niezbędne jest wyczesywanie, co najmniej raz dziennie, możemy również strzyc angora, co zdecydowanie ułatwia pielęgnację nam jak i samemu królikowi. Należy również wspomnieć, że króliki tej rasy nie są w stanie same zadbać o swoje futerko, więc nasza pomoc jest niezbędna. Rasa ta ma szczególne skłonności do chorób układu pokarmowego, czego powodem jest sierść i może prowadzić do bezoarów, lub zatkania układu, co bez szybkiej reakcji z naszej strony może skończyć się śmiercią królika. Ważne jest również wzmożona uwaga na okolice krocza królika, do których mogą lepić się bobki, lub zbyt rzadkie cekotrofy, z którymi nie zawsze królik umie sobie poradzić sam. W czasie letnim, gdy wychodzimy z królikiem na spacery, na łąkę, lub inne tereny krzaczaste, należy po powrocie do domu, dokładnie sprawdzić skórę królika, czy przypadkiem nie zaległ się tam jakiś kleszcz, którego w takim gąszczu sierści jest ciężko wypatrzeć (tyczy się to również innych gatunków królików) Angory są rasa bardzo kontaktową i wesołe, gdy przyzwyczaimy je do codziennego szczotkowania (odpowiednią szczotką) to pielęgnacja sierści będzie sprawiać Nam, jak również uszakowi dużo radości.

Lewek miniaturka

Jest to jedna z "najnowszych" ras królika domowego. Cechą charakterystyczną, dla tej odmiany jest bujna grzywa, która przypomina lwa (stąd nazwa). Lewki posiadają małą głowę i ich waga waha się od 1.1kg do 1,6kg. Podobnie jak Angory, lewki mają krótsze uszy w stosunku do innych ras królików. Rasa ta pojawiła się w Belgii. Rasa ta wywodzi się od angora i belgijskiego karła (miniaturki). Założeniem wyhodowania lewka była stosunkowo łatwiejsza pielęgnacja niż u angora, a podobne wrażenia wizualne. Rasa ta ma dobrze rozwinięty pyszczek i zaokrąglone ciało, mają delikatne kości. Grzywa (jak już wspomniane było wyżej) przypomina grzywę lwa, czyli znajduje się na obwodzie całej głowy, również pod brodą, szczególnie jej długość jest zauważana na policzkach. Czasami zdarza się że również oprócz okolic głowy wyrasta na znacznej części grzbietu. W "niepewnych" hodowlach ,
u bardzo młodych osobników ciężko jest stwierdzić czy mamy odczynienia z lewkiem czy angorem, różnica zaznacza w okolicach 4-6 miesiąca życia króliczka.

Karzełek Teddy ( karzełek perski pluszowy)

Waga dorosłego królika to 800g do 1700 g. Królice powinny mięć wagę od 1200g, mniejsze nie nadają sie do dalszego rozmnażania. Idealna waga królicy powinna wynosi 1350g. Waga dorosłego samczyka powinna osiągnąć 1000g-1350 g, także w przypadku samców idealna waga wynosi 1350g. To są oczywiście perfekcyjne dane, ale jeśli ktoś posiada samca , który wazy 800g lub samiczkę o wadze 1600 g nie musi ich wykluczać z hodowli.

Budowa ciała: krotka, zwarta, tułów walcowaty, tak samo szeroki z przodu jak i z tylu królika. Bioderka są ładnie zaokrąglone. Kończyny są krótkie, małe i szczupłe. Ogonek mocno osadzony. Samiczki i samce prawie sie od siebie nie różnią, u obydwu płci nie występuje wole. Sierść im gęściejsza tym lepiej, na całym ciele powinna być jednakowej długości. Wszystkie barwy i znaczenia są dozwolone. Ważne: mimo długiej sierści powinna ona być łatwa do pielęgnacji, nie może sie filcować ! Głowa zarówno u samiczek i samczyków powinna posiadać szerokie czoło. W porównaniu do ciała powinna być krotka i szeroka. Szyja jest krotka, prawie niewidoczna. Oczy są duże i wypukle. Idealna długość uszu to 5,0 cm-6,3 cm, ale zdarzają sie tez 4,0-7,5 cm. Nie stoją blisko siebie, są rozdzielone długimi włosami na głowie królika. Uszy są ładnie zaokrąglone i owłosione. Oczy powinny być ciemne, niebieskie są dozwolone. Także albinosy są dozwolone, ale nie pożądane, nie powinno sie ich z premedytacja hodować. Jeśli urodzą sie przez przypadek to z czystym sumieniem możemy zostawić takiego osobnika w naszej hodowli Albinosy należą do królików bardzo wrażliwych na światło słoneczne dlatego powinny trafiać do odpowiedzialnych ludzi. Hodujemy je tylko dla miłośników.

Pielęgnacja sierści (dla obu ras teddy) Teddy mają długą sierść na całym ciele, ale nie ma potrzeby ich strzyc jak w przypadku angor. Dwa razy w tygodniu należy dokładnie wyszczotkować sierść. Sfilcowane miejsca wycinamy delikatnie nożyczkami. Bardzo dobrze sprawdzają sie metalowe grzebienie dla długowłosych psów i kotów. Wiosną i jesienią króliki powinny być częściej czesane aby usunąć martwe włosy. Inaczej będą one plątać i filcować sierść.

Tu jest punktacja, która zostaje przyznana królikom podczas wystawy, ze względu na wagę:
Najwyższa dopuszczana waga 1,50 kg, najniższa 1,oo kg
od 1,00 kg =17 pkt.
do1,05 kg =18 pkt.
do 1,10 kg= 19 pkt.
do 1,35 kg= 20pkt.
do 1,40 kg= 19 pkt.
do 1,45 kg= 18pkt.
do 1,50 kg= 17pkt. Zwierzęta , które są lżejsze lub cięższe mogą być mimo wszystko hodowane i rozmnażane, ale nie mogą być wystawiane i oceniane.

Baranki Teddy

To nowa, jeszcze mało znana rasa. Budowa i forma powinna być taka sama jak u typowego baranka. Są krótkie, korpulentne i szerokie w ramionach, wzrostu średniego. Maja masywny tułów, z przodu jak i z tylu tej samej szerokości, o ładnie zaokrąglonych biodrach i szerokim, krótkim karku. Łapki są krótkie i silne. Linia kręgosłupa jest ładnie zarysowana. Tył królika zaokrąglony.

Waga dorosłego baranka teddy to 1300g do 2000g.
Idealna waga samiczki to 1600g do 1900g.
Idealna waga samca 1500g do 1800g.

Głowa krótka, silna z szerokim nosem, policzkami i brodaą. W porównaniu do tułowia głowa jest masywna i dobrze widoczna. U samiczek głowa jest bardziej elegancka. Obie płcie prawie sie nie różnią.

Specyficzna dla tej rasy jest "korona" - chrząstka u podstaw uszu. Uszy zwisają na kształt podkowy po obu stronach głowy. Sierść im gęściejszą tym lepiej. Oczy ciemne, niebieskie są dozwolone, czerwone tez, ale nie pożądane.

Pielęgnacja sierści (dla obu ras teddy) Teddy mają długą sierść na całym ciele, ale nie ma potrzeby ich strzyc jak w przypadku angor. Dwa razy w tygodniu należy dokładnie wyszczotkować sierść. Sfilcowane miejsca wycinamy delikatnie nożyczkami. Bardzo dobrze sprawdzają sie metalowe grzebienie dla długowłosych psów i kotów. Wiosną i jesienią króliki powinny być częściej czesane aby usunąć martwe włosy. Inaczej będą one plątać i filcować sierść.

Baranek miniaturka

Chyba najbardziej lubiana rasa królika miniaturki przez hobbystów. Wygląd tego uszaka jest tak niewinny i przyjemny, że potrafi skruszyć najbardziej zatwardziałe serca. Cechą charakterystyczną tej odmiany są długie, niesztywne i delikatne uszy, dlatego hodowcy nawet przez myśli nie powinno przejść aby podnosić królika za uszy (tyczy się to nie tylko tej rasy, ale wszystkich królików). Waga może dochodzić nawet do 2.4 kg, ale zdarzają się oczywiście mniejsze. U rasowych barankow waga jest 1,50 do 1,90 najwyzsza dopuszczana waga to 2 kg Uważa się że baranki miniaturki są bardziej podatne na otyłość niż inne rasy, to ma wpływ na zmożoną czujność opiekuna, jak również odpowiednią dietę, która pozwoli uniknąć takiego problemu. Pomimo swojego bardzo spokojnego wyglądu (można powiedzieć że są to takie małe ciapy), rasa ta jest uznawana za jedną z weselszych i najbardziej rozbrykanych. Rozróżniamy kilka wariantów baranka np: baranki rexy, baranki lewki, baranki kaszmirowe, satynowe, teddy

Królik holenderski

Rasa ta znana jest już od bardzo dawna, ale obecne ubarwienie uzyskał dzięki Brytyjskim hodowcą. Charakterystyczna cechą tej rasy jest specyficzne ubarwienie, mianowicie: śnieżna biel w kształcie trójkąta wbija się w ciemne czoło, zaś ciemny kolor rozprzestrzenia się od uszów przez policzki, aż do szyi. Pyszczek, podbródek i przednia cześć tułowia, wraz z łapkami jest biała, tylne cześć ciała, wraz z zadkiem mają ciemną barwę, a tylne łapki na swoich końcach (palcach) posiadają kolor biały.

Ciemny kolor nie oznacza tylko koloru czarnego, ale różnego rodzaju odcienie szarości i brązu. Charakterystyczne jest również to że ciemny kolor na danym króliku jest jednolity i nie przechodzi w inne odcienie. Czyli np.: mamy do czynienia z królikiem biało-czarnym, bez dodatkowych kolorów. Jest to rasa bardzo przyjacielska, samiczki są bardzo dobrymi matkami, zaś pielęgnacja ich krótkiej sierści nie nastręcza dużych problemów, co nie zwalnia nas z obowiązku regularnego wyczesywania. Waga nie przekracza 2,5 kg.

Hermelin

Historia tej rasy sięga XIX w. Oficjalnie nazywano ją również "polish". Początkowo była hodowana tylko w odmianie białej z czerwonymi oczami, w późniejszym czasie zaczęto hodować w innych odmianach barwnych i dzisiaj tą rasę można już spotkać w każdej odmianie kolorystycznej, jaka mają króliki. W skutek wielu zmian hodowlanych , krótsze kończyny i uszy, masywniejsza sylwetka itp. Zmiana uległa zmianie na obowiązująca do dziś tzn. Hermelin. Na początku wyhodowania tej rasy, hodowcy kojarzyli pary tylko o najniższej wadze, która dochodziła nawet tylko do 700gr. Takie praktyki doprowadziły do degradacji tego gatunku. Właśnie z tego powodu powstało niepisane prawo, które mówi że optymalną wagą dla Hermelina jest 1,1-1,3 kg, tylko w Holandii uznaje się że najlepszą wagą jest taka, która nieprzekracza 1 kg.

W Anglii Hermelin jest nazywany jako "karzełek holenderki", jest to spowodowane tym że tam hoduje się prekursorów białej odmiany, to znaczy, króliki "polish", podobnie sprawa z nazewnictwem ma się w USA, gdzie hermelin jest uznawany za odmianę barwną "karła holenderskiego" zaś w Europie Hermelin jest uznawany za nowy gatunek królika.

Hermelin charakteryzuje się krótkimi uszami, średnio długimi kończynami, ciało posiada zwaliste. Szyja jest praktycznie niewidoczna. Głowa mała i szeroka, szczególnie w części czołowej, przyjmuje się że u samców nie mniej niż 5,5cm, a samic 5 cm. Uszy głęboko osadzone o zaokrąglonych końcówkach, dobrze owłosione, zresztą jak reszta ciała. Futerko bardzo gęste i lśniące.

Hotot

Ten gatunek jest spotykany dość rzadko. Został wyhodowany w Niemczech , niemal jednocześnie we wschodniej jak i zachodniej części podzielonych wówczas Niemiec. W pierwszym przypadku miniaturka Hotot powstała poprzez krzyżówkę samiczki karła niderlandzkiego i samca rasy Blanc du Hotot, drugi hodowca zaś skrzyżował albinosa karła niderlandzkiego z czerwonymi oczami, z czarnym osobnikiem tej samej rasy. Oba osobniki tej rasy zostały połączone ze sobą w późnych latach 70-tych. Najbardziej charakterystyczną cechą tego gatunku są niewątpliwie oczy, a raczej ich "czarne obramowanie", które sprawia wrażenie iż królik ma czarne oczy, a w rzeczywistości sam kolor oczu jest brązowy. Miniaturka Hotot nie powinna przekraczać wagi 2kg, ma odstające uszy, zaokrąglone na końcu. Cała sylwetka królika jest zwarte, przez co ciężko jest wyodrębnić cześć szyjną. Jedynym kolorem, (oprócz obramowania oczu) jest kolor biały. Jest to niezwykle radosna i pogodna rasa, która uwielbia zabawy i pieszczoty, każdy króliczek z natury jest ciekawski, ale Hotot jest aż nad wyraz, to gatunek, który wyjątkowo nie lubi bezczynności, w domowych warunkach bez znużenia sprawdza każdy kąt kilka razy, uwielbia brykać i skakać, trzymanie go w klatce to dla niego udręka ( zresztą jak dla każdej innej rasy królików). Jest również bardzo inteligentnym przedstawicielem rodziny królików, przy hodowli Hotot'a należy zwrócić uwagę na uzębienie, czasami mogą występować poważne wady zgryzu, co zresztą jest dość często jest spotykane również u innych odmian królików miniaturek.

Mini Rex

Jest to druga, co do popularności rasa królików hodowana w naszych domach, ustępuje tylko miniaturce holenderskiej, ale biorąc pod uwagę przeuroczy wygląd i charakter, który kumuluje w sobie tylko zalety królików J to jest bardzo prawdopodobne, że niedługo właśnie Mini Rex będzie najchętniej hodowaną rasą przez hobbystów. Optymalną wagą tej rasy jest 1,2 do maksymalnej 2 kg. Ma niebywale aksamitne futerko, wyjątkowo przyjemne w dotyku. Rasa ta powstała "przez przypadek" to znaczy w czasie rozmnażania standardowych "reksów" w jednej z teksańskich hodowli urodził się jeden wyjątkowo maleńki osobnik, hodowczyni widząc taka sytuacje postanowiła, malutkiego króliczka skrzyżować z karłem holenderskim i właśnie z tej krzyżówki narodził się "dzisiejsze" Mini Rex'y. Ich wygląd znacznie się różni od swoich kuzynów miniaturek, mianowicie ma zupełnie inny kształt głowy, jak również inne proporcje ciała. Praktycznie wszystkie cechy jakie mógł odziedziczyć pochodzą od standardowego Rex'a, można powiedzieć że jest to miniaturowa ich kopia. Posiada proporcjonalne ciało, jak również wyraźne zaznaczoną cześć szyjną i szerokie czoło. Odmiana Mini posiada również uszka, które nie przekraczają 5,5cm długości, są odstające. Różnorodność kolorystyczna tej rasy jest tak wielka, że pewnie każdy hobbysta znajdzie cos dla siebie.

Jest to odmiana wesoła i stosunkowo mniej strachliwa niż inne, z wielkim zapałem zwiedza mieszkanie, nawet tam gdzie nie powinien.

Królik "Polish"

Nazwa tej rasy zazwyczaj wprowadza w błąd mniej zorientowanych i doświadczonych hodowców, mianowicie uważają i zresztą tak go nazywają, że jest to królik polski, którego korzenie sięgają właśnie naszego kraju, nic bardziej mylnego. Królik pochodzi z Anglii i jego nazwę nie należy tłumaczyć dosłownie, czyli w tym wypadku "królik polski", gdyż jest to królik "polish". Rasa ta powstała z krzyżówki królika holenderskiego i odmiany himalajskiej w 1860r. Pierwotnym założeniem hodowli tej rasy był chów spożywczo-mięsny i pierwsze osobniki by większe od dzisiejszych . Na początku XX w. była to jedna z najbardziej popularnych ras królików w Europie. Współcześnie króliki "polish" z racji swoich niewielkich rozmiarów są szczególnie cenieni przez hobbystów, którzy szczególnie doceniają ich bardzo łagodny charakter. Jest to rasa o bardzo krótkich uszach. Czasami "polish" jest mylony z karłem niderlandzkich, choć różnice między nimi możemy zaobserwować, szczególnie w wielkości ("Polish" jest troszkę większy) i nie ma aż tak okrągłej głowy. Idealna wagą tej rasy to 1,1-1,5 kg. Najczęściej spotykaną odmianą barwną "Polish'ów" jest albinos czerwonooki, lub odmiana niebieskooka. Choć jest to rasa bardzo figlarna i wesoła, to większą chęć do zabaw wykazują samce, co nie oznacza że samiczki nie lubią się bawić, ale ich zapał i szybkość nudzenia się jest większa niż u samców tej rasy.


Królik "Tan"

Najstarszy gatunek królika hodowany w gospodarstwach domowych. Pierwszy królik tej rasy został wyhodowany w 1887r. Rasa ta powstała poprzez krzyżówkę królika "srebrnego" i holenderskiego, następnie uszlachetniono tą rasę przez kolejną krzyżówkę z królikiem "zajęczym". "Tan" często określany jest również jako królik "podpalany" z racji charakterystycznego umaszczenia. Idealna waga miniaturki to 1,1-1,35kg.. Samiczki nie posiadają woła (podgardla) w odróżnieniu od samców. Rasa ta ma krótkie uszy od 4 do 6 cm.