boleń	leszcz	sandacz
brzana	łosoś	sum
certa	minog rzeczny	szczupak
jaź	miętus	troć wedrowna
jesiotr zachodni	okoń	węgorz
kleń	pstrąg potokowy

Minog rzeczny*
Lampetra fluviatilis

* w systematyce minogi nie należą do ryb lecz do krągłoustych

Rozsiedlenie
Występuje w Bałtyku i rzekach do niego wpadających, w zlewisku Morza Północnego od Norwegii przez Wyspy Brytyjskie i Irlandię, wzdłuż wybrzeża europejskiego w kierunku południowo zachodnim do Portugalii. Występuje również w Morzu Śródziemnym wzdłuż zachodnich brzegów półwyspu Apenińskiego.

Ubarwienie
Dorosłe osobniki mają grzbiet i boki o zabarwieniu ołowianoszarym, niebieskawe, żółtobrunatne z metalicznym połyskiem, z upływem czasu stają się matowoszare. Brzuch jest biały lub żółtawy. Płetwy grzbietowe w okresie życia rzecznego są słabo pigmentowane, w czasie tarła są ciemniejsze. Larwy są jasno ubarwione o kremowym lub brązowym zabarwieniu. Spływające do morza osobniki po metamorfozie mają błyszczące, metaliczno srebrzyste zabarwienie.

Rozród
Na tarło wstępują jesienią (październik - listopad) i wiosną (luty - kwiecień). Docierają na tarliska w Drwęcy i górskich dopływów Odry. Tarło odbywa się na głębokości od 0,2 do 1,5 m, przy prądzie wody o szybkości 1 - 2 m/s. Samce przybywają na tarliska wcześniej i rozpoczynają budowę gniazda, które ma owalny kształt o długości około 40 cm i głębokości 3 - 10 cm. W czasie tarła samica przysysa się do kamienia, a samiec przyczepia się do górnej partii jej głowy i oplata się wokół niej. W gnieździe może być 6 samców, które biorą udział w tarle. W ciągu dwóch tygodni po tarle wszystkie minogi giną. Płodność waha się od 4 tys. do 42 tys. ziaren.

Pokarm
W morzu minogi rzeczne prowadzą pasożytniczy tryb życia, żywiąc się mięśniami, krwią i limfą ryb. Mniejsze minogi pasożytują na mniejszych rybach - szprotach i śledziach, większe żerują na większych rybach - dorszach, łososiach i trociach. Faza pasożytnicza trwa około 18 miesięcy. Larwy żywią się drobnymi cząstkami organicznymi, głównie detrytusem, glonami i grzybami.

Wzrost
Długość życia minogów określa się na 7 lat. Okres larwalny, trwający od 3 do 6 lat, spędzają w rzekach. W tym czasie osiągają długość 45-55 cm po pierwszym roku, po drugim 72-80 cm, a po trzecim 97-100 cm. Spływające do morza minogi mają długość średnio 100 cm. Minogi rzeczne z rzek polskich są największe w zlewisku Morza Bałtyckiego. Największy samiec złowiony w Drwęcy miał 41,7 cm, a samica z Grabowej 46,7 cm. Największe minogi notowano w Zalewie Szczecińskim, niektóre osobniki przekraczały długość 51 cm.

Znaczenie gospodarcze
W przeszłości, kiedy minogi pojawiały się masowo w rzekach, były obiektem intensywnych połowów. W latach 1930-1939 zdarzało się, że w ciągu tygodnia łowiono ponad tonę. Minoga eksportowano. Po wojnie liczebność wstępujących do rzek minogów spadała i połowy również wyraźnie się obniżyły. Minog rzeczny jest obecnie gatunkiem chronionym.