Eudontomyzon mariae (Berg, 1931)
Minóg ukraiński
Rząd >> Rodzina:
(Petromyzontiformes) – Minogokształtne >> (Petromyzontidae) – Minogowate
Występowanie:
Występuje w zlewiskach Morza Bałtyckiego (dorzecza Odry, Wisły i Niemna), Czarnego (dorzecza dolnego Dunaju, z wyjątkiem Cisy i Temeszu,Prutu, Dniestru, Dniepru, Donu i Kubania oraz w rzekach Gruzji), Egejskiego (dorzecze Wardaru) i Kaspijskiego (dorzecze Wołgi). Odnotowano również jeden przypadek występowania minoga ukraińskiego w dorzeczu górnej Morawy.
Wielkość:
12-22 cm
Synonimy:
* Lampetra mariae Berg, 1931
* Eudontomyzon maria (Berg, 1931)
* Petromyzon ponticus Yashchenko, 1896
* Petromyzon branchialis ( Linnaeus, 1758)
* Eudontomyzon stankokaramani ( Karaman, 1974)
* Eudontomyzon vladykovi stankokaramani ( Karaman, 1974)
Cechy charakterystyczne:
przedstawiciel bezszczękowców Agnatha, wykazujący się zmiennością wewnątrzgatunkową – w obrębie gatunku wyróżniane są trzy podgatunki, z których w Polsce występują dwa: E. mariae mariae oraz E. mariae vladykovi. Zasiedla potoki o umiarkowanej szybkości prądu i dobrze natlenionej wodzie Larwy przez 4–6 lat żyją zagrzebane w piaszczysto-mulistym dnie, odżywiają się sestonem odfiltrowywanym z wody. Po przeobrażeniu (czerwiec–wrzesień) przewód pokarmowy ulega atrofii (minóg niepasożytniczy).
Ślepice żywią się okrzemkami i detrytusem. osobniki dorosłe nie są pasożytami
Warunki hodowlane:
Na terenie Polski gatunek był objęty ścisłą ochroną gatunkową
Parametry wody – pH: 7,5-8,5 średnio twarda do twardej powyżej 12°n ; Temperatura: około 23-25°C
Rozmnażanie:
Tarło dobywa się w dużych skupiskach, za dnia w kwietniu, maju i czerwcu w miejscach o piaszczystym bądź żwirowy dnie, czasem również gliniastym. W jego trakcie samce wykopują płytki dołek do którego samiec składają jaja. Jedna samica składa od około 1950 do 7100 ziaren ikry. Po tarle tarlaki giną. Po tarle osobniki dorosłe giną. Przeobrażenie larw następuje po okresie 3,5 do 4,5 roku.
|