Św. Hubert w przysłowiach – z okazji trwającej oktawy dnia patrona myśliwych.

3 listopada to dzień patrona myśliwych – Świętego Huberta. Język łowiecki nie byłby kompletny bez przysłów odwołujących się do tego świętego: Kiedy swego czasu goły las nastaje, Święty Hubert z lasu cały obiad daje. W „Roku myśliwca” w 1870 roku Wincenty Pol (reprint: Pol 2007) pisał, że przysłowie łacińskie Quousque medio aevi sui stabit, Sanctus Hubertus dona sua dabit, oznaczające po polsku w jego tłumaczeniu – Hubert tak długo będzie dary dawał, pokąd będzie pośrodku pory łowów stawał – odwołuje się do faktu, że myśliwy polował przez blisko 16 tygodni do dnia Świętego Huberta, obchodził hubertowiny i miał jeszcze 16 tygodni do 4 marca, gdy przypadał dzień Świętego Kazimierza, który kończył sezon wszelkich polowań, co ujmowano w taki sposób: Na Świętego Kazimierza pokój dla łowcy i zwierza (Krzemień 1990: 81).