Pluskwica europejska Actaea europaea

Pokrój duża roślina dorastająca do wysokości 1,5 m i tworząca kępę o niewiele mniejszej szerokości. Cała roślina nieprzyjemnie pachnie pluskwami, stąd prawdopodobnie nazwa. Łodyga wzniesiona, sztywna, rozgałęziona i ulistniona. Pod ziemią roślina posiada kłącze. Liście 2–3-krotnie pierzaste, o jajowatych, brzegiem piłkowanych odcinkach. Na spodniej stronie są rzadko owłosione. Kwiaty zielonkawe, niepozorne, zebrane w rozgałęzione, groniaste kwiatostany. Kwiaty mają 4 zielonkawe i wcześnie odpadające działki kielicha, 4 zielonkawobiałe płatki korony, 2-5 owłosionych słupków i liczne pręciki. W nasadzie dzbanuszkowatych płatków korony występują zagłębienia miodnikowe. Owoce mają postać mieszków z haczykowatym dzióbkiem. Nasiona na powierzchni posiadają brązowe łuski.

Biologia i występowanie

Występuje w Europie. W Polsce jest dość rzadka. Główny obszar jej występowania to wyżyny na południu, dorzecze dolnej Wisły oraz Pojezierze Mazurskie. W Karpatach jest bardzo rzadka, podano ją z ok. 20 stanowisk. Tutaj występuje głównie w Pieninach (Zielone Skałki, Upszar, Masyw Trzech Koron, Wąwóz Szopczański, Podskalnia Góra, pod Kopą Siana, podnóża Facimiecha, Małe i Wielkie Przechodki, Wysokie Skałki, Rabsztyn, Ligarki, Kiczora), poza nimi tylko na dwóch stanowiskach na Pogórzu Bukowskim i dwóch w Tatrach Zachodnich (Organy i Wąwóz Kraków). Bylina, hemikryptofit. Rośnie zwłaszcza w liściastych lasach oraz w zaroślach, szczególnie na ich obrzeżu. Preferuje świeże lub słabo wilgotne gleby o odczynie obojętnym lub zasadowym. Występuje głównie na próchnicznych rędzinach powstałych z wapieni, rzadko tylko na glebach brunatnych powstałych z lessu i na czarnoziemach. W górach występuje po regiel dolny. Najwyższe opisane jej stanowisko znajduje się w Wąwozie Kraków w Tatrach. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Owoce rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria), w sierść których wczepiają się specjalnymi haczykami. Roślina trująca, zawiera alkaloidy i glikozydy. Liczba chromosomów 2n=16.