Podkolan biały (Platanthera bifolia) - delikatny i pachnący storczyk.

Posiada szeroki zakres tolerancji świetlnej i glebowej. Rośnie zarówno na stanowiskach półcienistych jak i w pełnym słońcu oraz na glebach o różnym odczynie.

W obrębie tego gatunku wyróżnia się zwykle dwa podgatunki.

Podgatunek typowy – ssp. bifolia występuje na glebach o odczynie kwaśnym. W Polsce znany jest z zachodniej części Pomorza.

Drugi z podgatunków – ssp. latiflora – preferuje gleby żyzne i umiarkowanie żyzne  o odczynie zbliżonym do obojętnego. Można go spotkać na łąkach i w lasach liściastych. W Polsce jest on znacznie częstszy od podgatunku typowego.

Podkolan biały nie jest rośliną zbyt okazałą. Osiąga wysokość  od 20 do 60 cm, ale jak na dzikiego storczyka posiada całkiem spore, białe kwiaty, rozwijające się wiosną i wczesnym latem w górnej części sztywnego pędu w postaci okazałego grona. Pęd oraz znajdujące się u jego podstawy dwa duże, odziomkowe, szerokie, zielone liście, wyrasta z podziemnej bulwy, złożonej z dwóch mniejszych, pękatych, wrzecionowatych bulwek. Jedna z nich, zeszłoroczna, wydaje w danym roku kwiat, druga natomiast jest „magazynem” i gromadzi substancje odżywcze, aby kwiat mógł zakwitnąć w kolejnym roku.

W czasie kwitnienia kwiaty tego storczyka wydzielają słodki, bardzo przyjemny zapach, szczególnie intensywny wieczorem i w nocy, gdyż jego zadaniem jest zwabianie zapylających roślinę nocnych motyli (ciem). Ćmy zwabione zapachem, siadając na kwiecie dotykają dzióbka i wówczas pyłkowiny przylepiają się do ich ciała przy pomocy uczepka. Trzoneczki pyłkowin podkolana białego szybko zasychają na trąbce owada, głównie z powodu tego, że są krótkie a następnie zaginają się do przodu. To z kolei skutkuje możliwość przyklejenia się do wąskiego znamienia. Z powodu takiej specyficznej budowy kwiatu podkolana białego (wąskie wejście do ostrogi) zapylające go ćmy są w stanie wsunąć tam jedynie trąbkę.

Swój sezon wegetacyjny storczyk ten kończy w sierpniu i wrześniu.