Shih tzu - profil rasy
20,0 - 27,0 cm
4,1 - 8,0 kg
12 - 15 lat
pies do towarzystwa
Tybet
długa, jedwabista szata
przyjacielski, wierny, pieszczoch, pewny siebie, uparty
Najważniejsze fakty
- Towarzyski i przyjazny = dogada się prawie z każdym
- Żywy i inteligentny = szybko się uczy, potrzebuje zadań
- Długie włosy i krótkie łapy = wymaga regularnej pielęgnacji
- Zdrowy i wytrzymały, jeśli nie jest za mały
- Pewny siebie, czasem uparty = wymaga konsekwentnego wychowania
- Wierny i przywiązany do opiekuna = niechętnie zostaje sam
Charakter
Shih tzu podbijają ludzkie serca
Shih tzu przez wieki były psami czysto towarzyskimi na chińskim dworze cesarskim i zawsze najlepiej czują się w towarzystwie swoich ludzi. Powinieneś więc zdecydować się na zakup lub adopcję shih tzu tylko wtedy, gdy będzie on musiał zostawać sam co najwyżej kilka godzin dziennie i to najlepiej w niektóre tylko dni tygodnia.
Shih tzu uwielbiają być blisko swoich opiekunów i uwielbiają się przytulać - na twoich kolanach, czy na kanapie, to nie ma znaczenia. Shih tzu to mały, radosny pies, który kocha swoich ludzi, a szczególnie dzieci. Wytrwale toruje sobie drogę do serc swojej ludzkiej sfory. Wobec obcych może początkowo sprawiać wrażenie powściągliwego.
Potrzeba wiele cierpliwości, zanim shih tzu stanie się dobrze wychowanym towarzyszem. Shih tzu jest sympatyczny, radosny i żywy, ale bywa również pewny siebie i uparty. Jeśli shih tzu nie ma na coś ochoty, potrzeba dużo czasu, miłości i konsekwencji. Wychowanie shih tzu na psa z dobrymi manierami wymaga trochę wysiłku.
Odważne i czujne małe psy - frajda i wyzwania
Mimo niewielkich rozmiarów, nie należy lekceważyć ich czujności: już w przeszłości ich zadaniem było ostrzeganie swoich opiekunów i dużych psów stróżujących (prawdopodobnie przodków mastifa tybetańskiego), gdy zbliżali się obcy. Dlatego shih tzu nie zawsze są spokojnymi psami i dają o sobie znać, gdy słyszą nieznane odgłosy. Źle wyszkolone i źle socjalizowane mogą zmienić się w małe ujadacze, ale to raczej wyjątek.
Jako psy towarzyskie, shih tzu nie lubią zostawać same. Z dużą ilością miłości, cierpliwości i konsekwencji na pewno można nauczyć je pozostawania w domu przez kilka godzin, ale nie spodoba im się to. A gdy shih tzu coś się nie podoba, lubi wyrazić to głośnym szczekaniem. Pozostawiony sam wbrew własnej woli i bez stopniowego przyzwyczajania, shih tzu może z dużą energią i pomysłowością przystąpić do niszczenia domu.
U większości ras psów nauka czystości trwa kilka tygodni. Niestety, w przypadku większości shih tzu nie jest tak łatwo - tutaj jest to kwestia wytrwałości i sporego zaangażowania właściciela. W nauce czystości pomagają metody pozytywne i wynoszenie szczeniaka na zewnątrz za każdym razem, gdy zje lub wypije dużo wody.
Spotkania z innymi psami przebiegają zwykle w przyjaznej atmosferze, ale pomimo swoich niewielkich rozmiarów shih tzu nie dają sobie w kaszę dmuchać. Wczesna socjalizacja jest absolutnie niezbędna, aby dobrze dogadywały się z innymi psami. Jednocześnie należy je chronić przed zbyt dużymi i żywiołowymi lub awanturniczymi osobnikami, żeby się nie przestraszyły.
Małe jest piękne! Shih tzu są wytrzymałe, muskularne i atletyczne
Shih tzu są żywiołowe i znacznie bardziej wytrzymałe i wysportowane niż może się na pierwszy rzut oka wydawać. Ich długa sierść i niewielki rozmiar sprawiają, że wydają się raczej dystyngowane i delikatne, ale są również dość atletyczne. Choć nie wymagają wielogodzinnych marszów, bardzo chętnie przebywają na świeżym powietrzu i przy odrobinie treningu mogą brać udział także w dłuższych wędrówkach. Dlatego shih tzu doskonale czują się zarówno w mieście, jak i na wsi i mają niezwykłe zdolności adaptacyjne.
Te inteligentne i zwinne małe psy bardzo chętnie się uczą i łatwo zarazić je pasją do odpowiednich psich sportów. Poprzez wspólne uprawianie sportu i inne aktywności łatwiej zbudować zaufanie i więź, które mogą być drogą do harmonijnego życia razem, zwłaszcza z upartym osobnikiem. Inteligencja i niezależność shih tzu sprawiają, że pozbawione konsekwentnego i cierpliwego wychowania, chętnie chadzają własnymi ścieżkami.
Agility dla małych psów z odpowiednio niskimi przeszkodami to aktywność, która może przynieść psom rasy shih tzu wiele radości. Taniec z psem, obedience, praca węchowa i nauka sztuczek również świetnie nadają się dla shih tzu. Ze względu na ich oddanie i miłość do ludzi i przytulania, shih tzu nadają się jako "psi pocieszyciele" i psy terapeutyczne.
Inteligencja
Shih tzu to inteligentne, małe psy.
Koncentracja
Shih tzu chętnie się uczą i lubią psie sporty i zajęcia wymagające wysiłku umysłowego. Ze względu na to, że bywają (mniej lub bardziej) uparte, trzeba się czasem uzbroić w cierpliwość podczas poszukiwań odpowiedniego zajęcia.
Energia
Shih tzu są co prawda małymi pieskami o dystyngowanym wyglądzie, ale nie są "psami do torebki" czy wyłącznie typowymi kanapowcami. Są muskularne i przy odpowiednim treningu mogą być z pewnością zabierane na wędrówki. Niektóre nawet biegają ze swoimi opiekunami, ale to zależy od kondycji i dyspozycji konkretnego psa. Shih tzu nie potrzebują dużo ruchu, ale samo wyjście na krótki spacer bez dodatkowej aktywności im nie wystarcza, a nawet duży ogród nie zastąpi codziennych wspólnych spacerów i zajęć.
Zaryzykuję stwierdzenie, które oczywiście może być tylko orientacyjne: 3-4 spacery średnio po 20 minut mogą być wystarczające dla dorosłego i zdrowego psa.
Nakład czasu
Shih tzu są popularne jako psy do towarzystwa i psy rodzinne, ale ich wychowanie wymaga dużo czasu i cierpliwości, ponieważ są przeważnie bardzo rezolutne, ale i uparte. Psi sport i zabawy, podczas których mogą wykorzystać swoją inteligencję, sprawią im wiele radości i mogą mieć bardzo pozytywny wpływ na więź z opiekunem. Jak każdy pies, shih tzu musi się wybiegać kilka razy w ciągu dnia i potrzebuje również regularnego kontaktu z innymi psami. Shih tzu nie lubią być same - ten fakt należy uwzględnić, planując życie z pieskiem tej rasy. Najbardziej czasochłonna jest jednak pielęgnacja sierści shih tzu.
Szkolenie
Shih tzu są inteligentnymi psami, które chcą co prawda znaleźć uznanie swojego opiekuna, ale mają też swój własny rozum. W małym, delikatnym i eleganckim „opakowaniu” skrywa się wysportowany i umięśniony pies, który może świetnie bawić się i odnosić sukcesy w sportach kynologicznych, takich jak np. agility.
Dyscypliny sportowe odpowiednie dla większości shih tzu:
- Agility z przeszkodami dla małych psów
- Obedience
- Taniec z psem
- Nauka sztuczek
- Aportowanie
- Trening z torebką na przysmaki (dummy)
- Niektóre shih tzu są z powodzeniem wykorzystywane jako psy terapeutyczne.
Do mieszkania?
Ze względu na swoje niewielkie rozmiary i zdolności adaptacyjne, shih tzu bardzo dobrze nadają się do życia w mieszkaniu. Regularny ruch i kontakt z innymi psami to oczywiście konieczny warunek. Naukę pozostawania w domu pod nieobecność właściciela należy rozpocząć dość wcześnie, ponieważ może stać się to słabym punktem. Shih tzu bywają bardzo czujne i zdarza im się szczekać, gdy słyszą nieznane dźwięki lub gdy zostają same. Konsekwentne wychowanie pomoże nad tym zapanować.
Wniosek: Shih tzu bardzo dobrze nadają się do życia w mieszkaniu.
Jeśli do mieszkania prowadzą schody, młodego, starego lub schorowanego shih tzu można bez problemu nosić. Regularne wchodzenie po schodach może na dłuższą metę być obciążeniem dla kręgosłupa tych małych piesków.
Wierność i przywiązanie
Shih tzu to bardzo wierne małe pieski, które najchętniej wszędzie towarzyszą swojemu właścicielowi. Jeśli zbudujesz bliską więź ze swoim shih tzu i zdobędziesz jego zaufanie, będzie on bardzo lojalnym przyjacielem.
Instynkt łowiecki
Polowanie nigdy nie było jednym z pierwotnych zadań shih tzu. Z reguły nie mają one instynktu łowieckiego, co oczywiście nie oznacza, że nie ma wyjątków.
Znoszenie samotności
Żaden pies nie lubi zostawać sam. Wiele psów mimo wszystko dobrze się do tego przyzwyczaja. W przypadku shih tzu może to jednak trwać szczególnie długo i wymagać wiele cierpliwości. Wielu odpowiedzialnych hodowców odradza pozostawianie psów tej rasy samych na dłużej niż kilka godzin dziennie. Niektóre shih tzu wyrażają swoją frustrację poprzez niszczenie i szczekanie. Dlatego naukę pozostawania w domu pod nieobecność właściciela należy rozpocząć odpowiednio wcześnie.
Szczekanie
Z powodu swojej czujności shih tzu mogą wykazywać tendencje do szczekania. Spokojnie da się je jednak wychować tak, by nie ujadały bez powodu.
Czujność
W przeszłości shih tzu miały za zadanie ostrzegać swoich właścicieli, jak również duże psy stróżujące przed niebezpieczeństwem. Czujność leży więc w ich charakterze i może być różnie rozwinięta w zależności od psa.
Obrońca
Z powodu swoich niewielkich rozmiarów shih tzu nie są dobrymi obrońcami.
Inne psy
Pod warunkiem, że ich socjalizacja przebiegała dobrze i nie miały żadnych złych doświadczeń, shih tzu są zwykle przyjaźnie nastawione do innych psów. Z jednymi dogadują się świetnie, innymi nie są specjalnie zainteresowane. Shih tzu są dość pewne siebie i nie dają sobie w kaszę dmuchać. Aby uniknąć złych doświadczeń, należy chronić je przed zbyt dużymi lub zbyt żywiołowymi psami i w razie potrzeby interweniować, np. prosić ich właścicieli o zachowanie dystansu.
Inne zwierzęta
Shih tzu nie mają silnego instynktu łowieckiego i raczej to je należy chronić przed dużymi kotami. Szczególnie ich oczy mogą łatwo zostać zranione przez koty. To czy koty i shih tzu się dogadają zależy od socjalizacji kota i psa, ale warunki ku temu są jak najlepsze.
Dzieci
Shih tzu są bardzo przyjaznymi i towarzyskimi psami, które uwielbiają przebywać ze swoją rodziną, a także przytulać się i bawić z dziećmi. Dzieci powinny być nauczone, jak prawidłowo obchodzić się z psami, a także dawać psom przerwy na odpoczynek. Rozmiar shih tzu jest idealny: są za małe, by przewrócić małe dziecko, a jednocześnie same nie są na tyle delikatne, by musiały być chronione przed maluchami. Shih tzu dobrze sprawdzają się jako psy rodzinne. Mimo to, dzieci nigdy nie należy zostawiać z psami bez nadzoru.
Obcy
Shih tzu bywają powściągliwe a nawet nieufne wobec nowych osób. Przy dobrej socjalizacji dogadają się jednak nawet z obcymi.
Krótka charakterystyka
Zdrowie i pielęgnacja
Miniaturyzacja shih tzu - bardzo szkodliwy trend
Shih tzu są zdrową i wytrzymałą rasą małych psów, ale zbyt krótkie kufy oraz dążenie do nadmiernej miniaturyzacji w pseudohodowlach mogą prowadzić do problemów zdrowotnych
Dlatego tak ważne jest, aby znaleźć rzetelnego hodowcę shih tzu. Są one bardziej niż inne rasy psów podatne na objawy krótkogłowia, takie jak duszności, problemy z oczami i zębami. Problemy skórne i choroby nerek również nie należą do rzadkości. Jak w przypadku wielu małych ras psów, mogą one mieć problemy z rzepką.
Ze względu na gęsto owłosione, zwisające uszy, łatwiej dochodzi do infekcji uszu.
Wytrzymałość
Shih tzu są bardziej wytrzymałe niż sugeruje ich wygląd, pod warunkiem, że nie mają za krótkiego pyska, nie są zbyt małe i pochodzą z odpowiedzialnej hodowli.
Choroby
Wybierając szczeniaka shih tzu, powinieneś udać się do rzetelnego hodowcy. Odpowiedzialni hodowcy zwracają uwagę na to, żeby te małe psy miały jeszcze zdrowy rozmiar i nie miały zbyt krótkich kuf. Zapytaj swojego hodowcę o typowe choroby.
Poniższe choroby występują u shih tzu częściej niż u innych ras psów z powodu zbyt krótkich kuf:
Brachycefalia (krótkogłowie)
Niektóre shih tzu cierpią na typowe problemy zdrowotne psów krótkogłowych, które mogą prowadzić do znacznie gorszej jakości życia. Do chorób psów krótkogłowych należy m.in. brachycefaliczny zespół oddechowy (BAS).
Krótkogłowie może wiązać się z następującymi objawami chorobowymi:
- Brachycefaliczny zespół oddechowy, który może wymagać operacji
- Choroby oczu są bardziej powszechne ze względu na wyeksponowane oczy:
- Syndrom keratopatii ekspozycyjnej: urazy i zapalenia oczu
- Zespół suchego oka, „suche oko”
- Entropion, entropium – podwinięcie powieki
- Ektropion, ektropium – odwinięcie powieki
- Postępujący zanik siatkówki
- Zaćma (katarakta)
- Nieprawidłowości w budowie rzęs (rosnące do wewnątrz lub na zewnątrz)
- Wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki (oko wiśniowe)
- Problemy z uzębieniem z powodu skróconej głowy (zęby są za duże)
- Schorzenia skóry
Inne choroby, które są nieco bardziej powszechne u shih tzu niż u innych ras psów:
- Choroby nerek
- Zwichnięcie rzepki
- Przepukliny (przepuklina pachwinowa i pępkowa)
- Zatoka skórna
- Cukrzyca
- Infekcje ucha
- Alergie i nietolerancje
Choroby genetyczne, na które można wykonać badania genetyczne u rodziców:
- Hiperurykozuria i kamienie pęcherza moczowego (zwiększone stężenie kwasu moczowego, zaburzony metabolizm puryn)
- Niedobór prekalikreiny (skłonność do krwawień)
- Skłonność do dyskopatii (chondrodysplazja i dystrofia)
- Mielopatia zwyrodnieniowa (degeneracja nerwów)
- Hipertermia złośliwa
Na co powinieneś zwrócić uwagę, kupując shih tzu:
- Aby zapobiec późniejszym objawom zespołu oddechowego, rodzice kupowanego szczeniaka nie powinni w dorosłym życiu wykazywać objawów tego zespołu. Niestety, nie zawsze da się to stwierdzić wyłącznie poprzez obserwację, a nawet dłuższe kufy (około 1/3 długości głowy) nie gwarantują, że psy mogą dobrze oddychać. Tomografia komputerowa całego układu oddechowego rodziców jest najlepszym sposobem, aby to stwierdzić. Powinno nam dać do myślenia, że w Holandii wprowadzono w czerwcu 2019 roku zakaz hodowli ras brachycefalicznych (długość kufy powinna wynosić co najmniej jedną trzecią długości głowy) ze względu na dobro zwierząt.
- Należy zachować ostrożność w przypadku zbyt małych shih tzu. Miniaturki tej rasy nie są oficjalnie uznane i ich hodowla często wiąże się z cierpieniem i chorobami.
- Poproś o zobaczenie co najmniej matki szczeniaka, a także jej świadectwa zdrowia.
- Nie kupuj psów o nietypowej, ale modnej maści, może to wiązać się z dodatkowymi schorzeniami.
- Nie kupuj szczeniąt przez internet, bo wielu okrutnych hodowców dobrze się tam kamufluje. Kończy się to przeważnie tak, że kupujący zostaje z chorym szczeniakiem i płaci wysokie rachunki u weterynarza, a dodatkowo kosztuje go to wiele nerwów. Zakup szczeniaka z pseudohodowli dokłada ponadto cierpień rodzicom psiaka, którzy są tam trzymani w potwornych warunkach.
Znoszenie upału
Shih tzu często źle znoszą upały i mniej chętnie się wtedy poruszają. U osobników z wyjątkowo krótkim pyskiem upały mogą prowadzić do zwiększonych problemów z oddychaniem. Większość shih tzu nie lubi temperatur powyżej ok. 24 stopni.
Strzyżenie na krótko w lecie? Lepiej nie!
Strzyżenie na krótko nie jest jednak dobrym pomysłem, aby nieco ochłodzić shih tzu w lecie! Zbyt krótka sierść w lecie może prowadzić do oparzeń słonecznych i podrażnień skóry. Jeśli sierść jest dobrze wypielęgnowana, będzie dobrze „oddychała” również w lecie, z mniejszą ilością podszerstka. Podszerstek z zimnej pory roku musi uprzednio zostać dobrze wyczesany. Regularne strzyżenie może prowadzić do tego, że będzie mniej wierzchniej warstwy włosów (włosa okrywowego), a więcej filcującego się podszerstka.
Znoszenie zimna
Shih tzu mają umiarkowanie obfity podszerstek, ale zimą jest on gęstszy i mają ochronny włos okrywowy. Pod warunkiem, że włos nie jest przycięty zbyt krótko, bardzo dobrze radzą sobie z niskimi temperaturami i wilgocią.
W przypadku problemów z oddychaniem z powodu za krótkiego pyska, zimno może być dodatkowym czynnikiem prowadzącym do tego, że shih tzu niechętnie będzie się ruszać. Naraża się wtedy na ryzyko wyziębienia i w razie potrzeby należy go przed tym chronić.
Pielęgnacja
Pielęgnacja shih tzu skupia się głównie na jego długiej sierści oraz na oczach i uszach. Długa sierść wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Oznacza to regularne szczotkowanie, a także mycie, aby sierść nie uległa skołtunieniu. Włosy muszą być regularnie czesane, ponieważ shih tzu mają krótkie łapy i długa sierść często znajduje się blisko ziemi, co sprzyja brudzeniu i zamoczeniu. Sierść można też strzyc, ale nawet wtedy wymaga regularnej pielęgnacji.
Lekko wystające oczy są szczególnie narażone na urazy i infekcje. Ważne jest, aby włosy nie podrażniały oczu i były albo przycięte albo związane. Łagodne krople do oczu mogą zapobiec stanom zapalnym. Oczy najlepiej oglądać i przemywać codziennie (np. wilgotną myjką), w przeciwnym razie mogą wystąpić podrażnienia.
Shih tzu mają długie zwisające uszy, które są owłosione również wewnątrz. Infekcjom ucha może sprzyjać słaba cyrkulacja powietrza w uszach. Regularne przycinanie włosów w uszach może ją ulepszyć i zapobiegać infekcjom. Tu znajdziesz wskazówki jak dbać o uszy psa.
Jak w przypadku wszystkich psów, oczy, uszy i łapy/pazury shih tzu powinny być regularnie sprawdzane i pielęgnowane. Tu znajdziesz wskazówki jak dbać o psie łapy.
Kąpiel
Większość ras psów wystarczy kąpać tylko, kiedy wytaplają się w padlinie, odchodach lub błocie.
W przypadku ras długowłosych, których sierść rośnie w nieskończoność, konieczne mogą być regularne kąpiele z użyciem szamponu i odżywki, aby sierść nie kołtuniła się i była łatwa do rozczesania. Zaleca się stosowanie łagodnych, organicznych produktów dla psów, ponieważ psy mogą zlizywać produkty lub ich pozostałości.
Czesanie i szczotkowanie
Dobrze jest już “za szczeniaka” przyzwyczaić shih tzu do codziennego czesania. W zależności od długości sierści, powinno się je dokładnie czesać i szczotkować codziennie lub co najmniej 1-2 razy w tygodniu. Długa sierść u shih tzu wymaga codziennego czesania, żeby się nie poplątać. Podczas wymiany sierści na wiosnę i jesień powinno się ją szczotkować szczególnie gruntownie.
Ponieważ sierść shih tzu rośnie w nieskończoność i od nosa we wszystkie kierunki, należy chronić ich oczy poprzez spinanie włosów. Najpopularniejsza fryzura dla shih tzu to tzw. “top knot”, kucyk na czubku głowy. Istnieje wiele instrukcji, jak zrobić taką fryzurę, ale właściwie jest to dość proste: należy zebrać włosy, które rosną między oczami i uszami, wyczesać je i spiąć u góry gumką. Kucyk można dodatkowo przypiąć kokardką lub spinką. Spinki, gumki itp. należy codziennie ostrożnie wyjąć i wymienić.
Linienie
Shih tzu nie mają futra, tylko włosy, które składają się z włosa okrywowego i podszerstka, który w lecie jest dość cienki, a w zimie gęstszy. Shih tzu nie tracą wielu włosów, ale ich sierść podlega sezonowej wymianie. Ich włos okrywowy rośnie w nieskończoność, jeśli nie jest strzyżony.
Strzyżenie i trymowanie
Jeśli nie chcesz zajmować się czasochłonną pielęgnacją sierści, możesz również skrócić sierść. Profesjonalni fryzjerzy mogą wykonywać trymowanie i skracanie sierści mniej więcej co 6-8 tygodni. Ważne jest, aby upewnić się, że odrastające włosy nie podrażniają oczu.
Wskazówki:
- Latem sierść nie powinna być zbyt krótko strzyżona, żeby nie narażać psa na poparzenia słoneczne. Nawet pies z krótko przystrzyżoną sierścią może bardzo cierpieć z powodu upałów, jeśli nie jest regularnie szczotkowany.
- Włosy wokół poduszek łap powinny być zawsze przycięte. Pomaga to uniknąć poślizgnięć na śliskich podłogach, a ponadto psy pocą się przez poduszki łap.
Odpowiedni dla alergików
Shih tzu prawie w ogóle nie tracą włosów i dlatego są uważane za lepiej tolerowane przez alergików niż inne włochate rasy psów. Jednak również shih tzu podlegają sezonowym zmianom sierści i zimą mają gęstszy podszerstek niż latem.
Nie ma rasy psów, która byłaby w 100% hipoalergiczna. Stopień, w jakim alergik reaguje na psa, zależy wyłącznie od ilości alergenów, które pies wytwarza w ślinie i sierści.. Istnieją jednak rasy psów, które mogą być bardziej odpowiednie dla osób cierpiących na alergię, ponieważ tracą niewiele sierści, która rozprzestrzenia alergeny, a ich skóra mniej się łuszczy.
Ślinienie się
Mimo dość krótkiego pyszczka, bardzo nieliczne shih tzu mają tendencję do ślinienia się. Zdarza się jednak, że głośno chrapią i mają tendencje do rzężenia.
Zdrowie i pielęgnacja w skrócie
Żywienie
W razie potrzeby należy dostosować dietę ze względu na choroby nerek
Dieta shih tzu - podobnie jak wszystkich żywych stworzeń - ma bardzo duży wpływ na jego zdrowie. Dlatego należy podawać im zróżnicowane i naturalne pożywienie, dostosowane do potrzeb psa w zależności od jego wieku, wysiłku fizycznego i budowy.
Niektóre shih tzu są żarłoczne, inne wybredne. W przypadku tych żarłocznych ważne jest, aby pilnować ich wagi, ponieważ otyłość może skrócić ich życie.
Niektóre shih tzu mogą być podatne na choroby nerek i tworzenie się kamieni nerkowych. W tym przypadku potrzebują one specjalnej diety i więcej wody.
Łakomstwo
Niektóre shih tzu są małymi łakomczuchami, inne są bardzo wybredne. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary potrzebują dość mało pokarmu, o czym należy pamiętać, aby nie dopuścić do nadwagi. Ilość karmy powinna być zawsze proporcjonalna do wysiłku fizycznego i wielkości psa.
Wygląd
Małe, żywe psy o długiej, jedwabistej sierści
Shih tzu to małe, żywiołowe pochodzące z Tybetu psy, należące do grupy psów do towarzystwa. Według wzorca rasy mają około 20-27 cm wysokości. Ich budowa jest nieco dłuższa niż wysoka, czyli nieco krótkonożna. Ich idealna waga wynosi od 4,5 do 8 kg. Są one dość silne i muskularne.
Charakterystyczna dla shih tzu jest ich długa, jedwabista sierść, która rośnie na głowie we wszystkich kierunkach i od mostka nosa w górę i układa się na kształt kwiatu chryzantemy. Włosy na szczycie głowy często wiąże się w kucyk, aby nie spadały psu na oczy.
Kufa jest zazwyczaj krótka, a przodozgryz zębów jest standardem. Ogon, również długowłosy, jest noszony dumnie w łuku nad grzbietem i jest mniej więcej tej samej wysokości co głowa. Duże długowłose zwisające uszy zaczynają się wysoko na głowie. Shih tzu występują w prawie wszystkich kolorach i odmianach barwnych od białego, beżowego, brązowego do czarnego. Bardzo pożądana jest biała strzałka na czole i biała końcówka ogona.
Kolor oczu
Shih tzu mają brązowe oczy.
Sierść
Shih tzu mają długi i miękki włos okrywowy, który może być gładki lub lekko falisty. Podszerstek jest znacznie gęstszy w zimie niż w lecie. Również na dużych uszach i na szczycie kufy rosną bardzo długie włosy. Dzięki temu shih tzu mają wygląd "puszka do pudru" lub "chryzantemy". Długa sierść wierzchnia nie powinna ograniczać ruchów ani pola widzenia psa. Dlatego też włosy na głowie często wiązane są w kucyk, tzw. “top knot”.
U psów wystawowych włosy są zawsze długie. Nie powinny jednak krępować ruchów psa i ciągnąć się za nim jak tren, co niestety spotykane jest na niektórych wystawach. Codzienne czesanie i czyszczenie długiej sierści, która ze względu na krótkie nogi zwisa blisko ziemi, jest bardzo czasochłonne. Właścicielom bez ambicji wystawowych znacznie łatwiej jest dbać o przystrzyżoną sierść.
Maść
FCI dopuszcza u shih tzu wszystkie kolory. Bardzo pożądane u psów łaciatych są biała strzałka na czole, zwana też "pocałunkiem Buddy" i biały koniec ogona.
Następujące kolory są powszechne i akceptowane również w Anglii:
- biały i czarny
- pręgowany, biały pręgowany, złoty pręgowany, złoty i biały pręgowany
- złoty i biały
- złoty z czarną maską
- szary i biały
- czarny
- złoty
- brązowy (wątrobiany)
- brązowy (wątrobiany) i biały
Inne kolory, które nie są specyficzne dla rasy w Anglii, ale występują:
- czarny i niebieski
- kremowy
- biały
- czarny i fioletowy
Historia i pochodzenie
Tysiące lat historii na "dachu świata"
Wzorzec FCI
Numer: 208
Pochodzenie
Krajem pochodzenia shih tzu jest Tybet. Dalszy rozwój tej rasy miał miejsce najpierw w Chinach, a później w Wielkiej Brytani
Historia
Shih tzu to jedna z najstarszych ras psów na świecie. Mówi się, że wywodzą się one od terierów tybetańskich i są ich miniaturą. Lhasa apso, który także jest miniaturą teriera tybetańskiego, jest najprawdopodobniej również jednym z przodków shih tzu. W historii shih tzu ważną rolę odgrywają tybetańscy buddyści i mieszkańcy Tybetu, chińscy cesarze i brytyjscy szlachcice. Komunizm i II wojna światowa prawie doprowadziły do ich wyginięcia. Ale po kolei...
W starożytnym Tybecie z kudłatych psów pasterskich - terierów tybetańskich, wyhodowano zarówno szczególnie duże, jak i szczególnie małe rasy psów. Małe psy miały swoje zadanie jako psy do towarzystwa i do domu, a także jako stróże. Miały ostrzegać ludzi, a także duże psy gospodarskie i stróżujące w razie niebezpieczeństwa. Niektóre z tych małych psów nazywano w Tybecie lwimi psami.
„Psi lew”, „lwi pies” i buddyjskie legendy
Chociaż lwy nie żyły w Tybecie ani w Chinach, zawsze odgrywały ważną rolę jako strażnicy. Lwy reprezentują siłę i odwagę Buddy, są synonimem niezniszczalności i nierozerwalności, a także dobrym omenem. Mimo że shih tzu są bardzo małe, wykazują pewne podobieństwo do lwów z powodu ich przypominającej grzywę długiej sierści, która rośnie wokół małej twarzy. Preferowany złoty kolor włosów, a także węzeł na głowie przypominają buddyjskie symbole.
Małe podarunki podtrzymują przyjaźń - także między królem Tybetu a cesarzem Chin
Przez wieki Tybet leżał odizolowany na samotnych wyżynach, na południu osłonięty przez Himalaje. Zawsze jednak utrzymywał bliskie stosunki ze swoim sąsiadem - Chinami. Jak wiadomo, małe podarunki podtrzymują przyjaźń, a małe szlachetne psy były uznawane za kosztowne i cenione prezenty od Tybetu dla Chin. Ponadto uważano je za talizmany przynoszące szczęście.
W chińskich pałacach cesarskich małe pieski przez wieki cieszyły się wielką popularnością wśród wielu chińskich dynastii. Podróż z Tybetu do Chin przez góry była bardzo uciążliwa i trwała w tamtych czasach miesiącami. Mówi się, że przodkowie shih tzu byli obecni na cesarskich dworach Chin już w czasach dynastii Tang (618-907), a później w czasach dynastii Ming (1368-1644) oraz dynastii Qing (1644-1911).
Losy shih tzu w Chinach
Chińczycy prawdopodobnie skrzyżowali tybetańskie lwie psy z własnymi małymi rasami, takimi jak mopsy i pekińczyki. W rezultacie chińskie lwie psy z Tybetu coraz bardziej różniły się od pierwotnych lwich psów z Tybetu, które prawdopodobnie były albo psami rasy lhasa apso, albo ich bliskimi krewnymi.
Cixi - Cesarzowa Wdowa i ostatnia władczyni Chin (1835-1908) kazała wyhodować trzy małe chińskie rasy psów: mopsy, pekińczyki i przodków shih tzu.
Droga na zachód: Europa i USA odkrywają shih tzu
W 1912 r. Chiny stały się republiką i w następnych dziesięcioleciach, aż do II wojny światowej, importowano pierwsze psy z Chin do Europy i USA.
Sir Douglas (1886-1946) i Lady Mona Brownrigg byli wielkimi miłośnikami, a później hodowcami shih tzu i jako jedni z pierwszych przywieźli te psy z Chin do Anglii. W 1928 r. sprowadzili do Anglii dwa okazy: psa "Hibou" i suczkę "Shu-ssa". Na szczęście na zachód sprowadzono wystarczająco dużo psów tej rasy, zanim komuniści doszli do władzy w Chinach i shih tzu prawie tam wyginęły jako psy cesarzy.
Komunizm w Chinach i II wojna światowa prawie doprowadziły do wyginięcia rasy
Po śmierci Cesarzowej Wdowy małe pieski stały się w Chinach rzadkością, a wraz z rewolucją komunistyczną wypadły z łask, kojarząc się z dawnymi władcami. Na szczęście część psów została wcześniej wyeksportowana do Europy i USA. Jednak wraz z drugą wojną światową ich populacja zmniejszyła się również tam. Podobno po II wojnie światowej hodowla rasy została wznowiona z zaledwie 14 psami.
Powstanie osobnej rasy psów
Początkowo psy te były oceniane w tej samej klasie, co inne rasy psów tybetańskich, takie jak lhasa apso i terier tybetański, ale w końcu powstał Klub Tybetańskiego Lwiego Psa, który miał na celu utworzenie odrębnej rasy. W 1934 roku rasa została uznana i Klub Tybetańskiego Lwiego Psa zmienił nazwę na Klub Shih Tzu. W 1939 roku pewna dama miała nabyć od Lady Brownrigg shih tzu o imieniu "Mee-Na", który miał duży wpływ na hodowlę tej rasy w latach powojennych.
Nawiasem mówiąc, shih tzu sprowadzane do USA przez długi czas były tam rejestrowane jako lhasa apso. W 1951 roku doprowadziło to do tego, że brytyjscy hodowcy nie chcieli już eksportować psów do USA, dopóki rasa nie zostanie tam również uznana. Lhasa apso i shih tzu mają z pewnością tych samych tybetańskich przodków. Często są ze sobą mylone ze względu na duże podobieństwo, ale istnieje szereg bardzo wyraźnych różnic między tymi rasami.
Jeden pies - wiele nazw
Shih tzu oznacza w języku mandaryńskim "mały lew" i to właśnie z Chin pochodzi nazwa tej rasy psów. Jest to trochę mylące, ponieważ chińskie pekińczyki również były nazywane "lwim psem". W tamtych czasach można było więc mówić o tybetańskim lwim psie lub lwim psie z Lhasy (później shih tzu) oraz o chińskim lwim psie.
Złoty wiek shih tzu i rosnąca popularność
Po wojnie pozostało już tylko kilka shih tzu i dla zachowania rasy konieczne było kojarzenie ostatnich osobników z Anglii, Norwegii i USA. W latach 50. i 60. shih tzu cieszyły się dużą popularnością. W latach 2000. ponownie odzyskały popularność, z wszystkimi problemami, jakie niesie ona za sobą. W tym czasie pojawiło się wielu hodowców, dla których zysk był dużo ważniejszy niż zdrowie psów.
Za małe = niezdrowe?
W ostatnich latach coraz większą popularnością cieszą się zwłaszcza małe odmiany shih tzu. Olśniewające przydomki takie jak „imperial” czy „teacup” (o pieskach mieszczących się w filiżance do herbaty) przyciągają miłośników zwierząt, którzy zakochują się w tych maleńkich okazach. Niestety, nie są oni informowani, że hodowcy tych miniaturek krzyżują ze sobą tylko najmniejsze osobniki, bez względu na konsekwencje.
A te pieski są często nie tylko małe, ale i słabe, a ci pseudohodowcy nie zwracają uwagi ani na zdrowie, ani na charakter, które powinny charakteryzować daną rasę psa.
Nie oznacza to, że każdy mały shih tzu jest chory, ale nie bez powodu waga i charakter są określone we wzorcu hodowlanym. Jeśli w krótkim okresie czasu kojarzy się ze sobą tylko małe psy, pula genów również staje się coraz mniejsza, coraz bardziej podatna na choroby i hodowla coraz bardziej zaczyna przypominać chów wsobny.
Kamienie milowe w historii shih tzu:
- Dynastia Tang (618-907): Pierwsze wzmianki i ilustracje, podobno wtedy para psów z Tybetu została podarowana chińskiej parze cesarskiej.
- Dynastia Ming (1368-1644): Shih tzu zadomowiły się na chińskim dworze cesarskim.
- Dynastia Qing (1644-1911): Cixi, ostatnia cesarzowa Chin (1835-1908) kazała wyhodować trzy małe chińskie rasy psów: mopsy, pekińczyki i przodków shih tzu.
- 1923 Założenie Chińskiego Związku Kynologicznego w Szanghaju. Dopiero około 1930 roku pokazano tu przodków shih tzu.
- 1934 Standard rasy shih tzu został ustanowiony w Chinach.
- 1937 Okupacja Chin przez Japonię, nie organizowano wystaw psów.
- 1949 Przejęcie władzy w Chinach przez komunistów spowodowało, że prawie wszystkie, uznane za bezużyteczne pasożyty, psy zabito, zwłaszcza, że shih tzu były kojarzone ze znienawidzonym dworem cesarskim.
- 1933 Shih tzu zostały po raz pierwszy pokazane na wystawach psów rasowych w Anglii
- 1934 Założenie Klubu Shih Tzu w Anglii, uznanie jako odrębnej rasy
- 1940 Oficjalne uznanie rasy shih tzu w Anglii
- 1957 Uznanie przez FCI
- 1969 Uznanie przez AKC (American Kennel Club)
Shih tzu - podsumowanie
Uroczy i przyjaźni towarzysze dla wszystkich, którzy poświęcą czas na wychowanie i pielęgnację sierści
Małe i urokliwe shih tzu uwielbiają słodkie nicnierobienie ze swoimi ludzkimi towarzyszami, ale nie są wcale ociężałymi leniwcami. Żywe i skore do zabawy, cieszą się ze wspólnych aktywności. Wychowywane z miłością i konsekwencją, staną się wspaniałymi małymi towarzyszami. Wybierz renomowanę hodowlę, unikaj miniaturek (Miniaturowe pieski: cierpienie dla lajków), które narażone są na wiele chorób związanych z krótkogłowiem (np. brachycefaliczny zespół oddechowy).
Przepisy
Rasy krótkogłowe, takie jak shih tzu, nie mogą być przewożone drogą lotniczą
Shih tzu są jedną z ras psów o krótkich głowach, których wiele linii lotniczych nie przewozi w luku bagażowym ze względu na potencjalne problemy z oddychaniem. Jeśli są one przewożone w kabinie pasażerskiej, przeważnie transporter wraz z psem nie może przekraczać wagi 8 kg.
Zbyt małe shih tzu = ryzyko dla zdrowia i nieodpowiedzialne hodowle
Szczególnie małe shih tzu noszą urocze przydomki, takie jak „mini”, „imperial” czy „teacup”, które nie są oficjalnie uznane we wzorcu rasy. Shih tzu są małymi psami i nie powinny ważyć mniej niż 4,5 kg. Nie bez powodu: miniaturki rzadko są hodowane i selekcjonowane w sposób odpowiedzialny. Pseudohodowle oznaczają cierpienie psów oraz duże prawdopodobieństwo wystąpienia chorób z powodu chowu wsobnego i rozmnażanie słabych osobników. Dlatego nie kupuj zbyt małych psów, jeśli chcesz być odpowiedzialny i wspierać hodowle zdrowych i szczęśliwych shih tzu. Więcej informacji:Miniaturowe pieski: cierpienie dla lajków.
DigiDogs w innych krajach i językach: DeutschlandGreat BritainUnited StatesPolska
Copyright © 2023 DigiDogs, o ile nie zaznaczono inaczej. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Über uns -
Stopka redakcyjna -
Polityka prywatności