Hepatica nobilis

Przylaszczka pospolita jest piękną, niską rozetową byliną, której nie można pozyskiwać ze stanowisk naturalnych. Ma liście częściowo zimozielone, sercowate, trójklapowe, barwy ciemnozielonej, pod spodem fioletowo nabiegłe. Bardzo wcześnie, bo od marca do kwietnia na szypułkach długości 10 cm pojawiają się liczne, piękne, pojedyncze, niebiesko-fioletowe (u odmian jasnobłękitne, czysto niebieskie, amarantowo-różowe) kwiaty. Największe osiągnięcia w hodowli przylaszczek mają Japończycy. Mieszańce japońskie mają pełne lub półpełne kwiaty, subtelne lub intensywne kolory, różną formę i rysunek na liściach. Płatki przylaszczki rosną w czasie kwitnienia co jest rzadkim zjawiskiem, osiągając długość 1-1.5 cm, co daje średnicę kwiatu do 3 cm. Kwiaty pojawiają się przed rozwinięciem nowych liści. Przylaszczka jako zwiastun wiosny powinna znaleźć się w każdym ogrodzie, w miejscu cienistym lub półcienistym, stale umiarkowanie wilgotnym. Wysadzona na glebie próchnicznej, zawierającej wapń odwdzięczy się pięknym kwitnieniem. Nadaje się do sadzenia na rabatach, pod drzewami w ogrodach i parkach, w nasadzeniach naturalistycznych. W korzystnych warunkach tworzy efektowne, zimozielone runo. Na skalniakach należy ją sadzić między kamieniami lub w sąsiedztwie karłowych krzewów.