Cookies

Deze website maakt gebruik van cookies voor het optimaliseren van de gebruikservaring.

  • functionele cookies

    Functionele cookies zijn noodzakelijk om de goede werking van deze website te garanderen. 

  • analytische cookies

    Cookies van Google Analytics en Hotjar worden door deze website gebruikt voor het anoniem analyseren van het gebruik van de website. 

  • tracking

    Deze website maakt optioneel gebruik van de zogenaamde Facebookpixel (tracking cookie) om advertenties te plaatsen die voor jou interessant kunnen zijn. Meer informatie over de privacy-aspecten hiervan is te vinden op Facebook

Ga naar content
Wonen

Bijlmermeer: mislukte droom

Eind jaren zestig presenteerde gemeente Amsterdam een plan voor grootschalige stadsuitbreiding. De Bijlmermeer zou een ideale woonomgeving  worden voor middenklasse gezinnen. Er kwam moderne hoogbouw en veel ruimte voor groen. De flatgebouwen zouden op hoge palen worden gebouwd, zodat onder de woningen een groen tapijt met waterpartijen zou lopen. Het parklandschap zou gaan bijdragen aan een moderne, gelukkige en gelijke samenleving. Deze droom bleek helaas al snel niet meer uit te komen.

Tijdens de bouw, die in hoog tempo werd uitgevoerd, werd flink bezuinigd op de  plannen. Zo werden de flats zonder verhoging op het landschap gezet, het groene landschap werd kleiner en was de wijk slecht bereikbaar met openbaar vervoer.

Daarbij kwamen er vanuit de politiek kritische vragen over het toewijzingsbeleid van nieuwe bewoners. In de Bijlmermeer ontstond namelijk een concentratie van bewoners met een Surinaamse achtergrond. In het flatgebouw Gliphoeve lag het percentage bewoners van Surinaamse afkomst in de jaren zeventig zelfs op 80%. Het bleek voor deze gemeenschap bijna niet mogelijk om te kunnen verhuizen naar andere stadswijken.