Lycaenidae – Modraszkowate
Wierzch skrzydeł samca z intensywnym, błękitnym odcieniem. Wierzch skrzydeł samicy brunatny – błękitny odcień ograniczony do części nasadowej skrzydeł. Brunatna obwódka brzeżna relatywnie szeroka. Spód skrzydeł szarawy z czarnymi i pomarańczowymi plamkami o rozmieszczeniu charakterystycznym dla gatunku. 4 czarne plamki przy nasadzie tylnego skrzydła nie są ułożone w linii prostej.
Bułgaria 05.07.2010 Fot. Jarosław Bury
Szwajcaria 13.07.2007 ♀ Fot. Heiner Ziegler
Bułgaria 05.07.2010 ♂ Fot. Jarosław Bury
- Status. Gatunek skrajnie rzadki i ginący, być może już wyginął. Dawniej szerzej rozprzestrzeniony, ostatnio znany z pojedynczych stanowisk na Podlasiu, gdzie do niedawna spotykano nieliczne osobniki EN EN Arek Gawroński
- Siedlisko. Suche, piaszczyste murawy, łąki i polany; gatunek wybitnie termofilny
- Wymiary. Rs 32-35 mm
- Okres lotu. Koniec maja – lipiec
- Lokalizacja. Bułgaria, Szwajcaria
- Pokarm. Nektar. Gąsienice żerują głównie o zmierzchu na kwiatach i liściach szczodrzeńców, traganków i janowców
- Podobne. Liczne inne brunatne modraszki, w tym pospolity Polyommatus icarus (4 czarne plamki przy nasadzie tylnego skrzydła ułożone niemal w linii prostej) i przede wszystkim podgatunek nominatywny Polyommatus eros eros preferujący odmienne biotopy, głównie zbocza górskie – brunatne obwódki na wierzchniej stronie skrzydeł są u niego węższe
- Uwagi. Autorzy obserwacji i identyfikacji – Jarosław Bury Heiner Ziegler
- Uwagi 2. Status taksonomiczny polskich populacji niejasny. Prawdopodobnie należą one do nizinnego podgatunku Polyommatus eros krziwitzkyi Koçak & Kemal, 2001, który ma występować również na Białorusi i na Ukrainie (syn. Polyommatus eroides orientalis Krzywicki, 1983; Polyommatus eros silvester Korb & Bolshakov, 2011)
- Więcej o gatunku
- P.eroides w Czerwonej Księdze
Łódź 30.06.2021