Przepiękne przedstawienie poczucia ludzkiej samotności, bezsilności. Dodatkowym smaczkiem i delikatnością tytułu jest fakt, że wymienione wyżej uczucia są pokazane z punktu widzenia kota. Narracja prowadzone przez kota, kadry piękne i bardzo nacechowane emocjami.

Lektura może wywołać pewne niepożądane emocje ale jest zdecydowanie warta przzeczytania

Przepiękne przedstawienie poczucia ludzkiej samotności, bezsilności. Dodatkowym smaczkiem i delikatnością tytułu jest fakt, że wymienione wyżej uczucia są pokazane z punktu widzenia kota. Narracja prowadzone przez kota, kadry piękne i bardzo nacechowane emocjami.

Lektura może wywołać pewne niepożądane emocje ale jest zdecydowanie warta przzeczytania

Tak jak anime i książka, także manga odnosi się do tych samych czułych, błyskotliwych momentów życia czy poczucia niewiary w obliczu przeciwności losu. Opowiadana jest także przez przygarniętego kotka Chobi, z tym, że manga rzuca światło na zrozpaczoną, izolującą się społecznie dwudziestoparoletnią osobę, której zdolność do angażowania się w sprawy świata zewnętrznego kurczy się z każdym mijającym sezonem roku. Chobi nie jest szczególnie inteligentnym, ekscytującym ani odważnym kotem, ale jest miły. To właśnie ta dobroć i bezstronność pomaga kobiecie łagodzić ból złamanego serca. Bohaterka mangi, Miyu, potrzebuje życzliwości, aby przetrwać. Jej praca jest nieskończenie wyczerpująca. Jej życie osobiste jest puste. Więzi rodzinne są zbyt delikatne. Wszystko to tylko ciągnie Miyu w dół. Presja, aby coś osiągnąć i osamotnienie, powoduje coraz większe trudności w zwykłych czynnościach, jak choćby pobudka. Krótko mówiąc, Miyu ma depresję. W jej przypadku zawsze będący w domu kot oraz czas leczy rany, jednak warto uzmysłowić sobie, że tak naprawdę potrzebowała ona terapii.

Więcej na: https://www.monime.pl/ona-i-jej-kot/

Tak jak anime i książka, także manga odnosi się do tych samych czułych, błyskotliwych momentów życia czy poczucia niewiary w obliczu przeciwności losu. Opowiadana jest także przez przygarniętego kotka Chobi, z tym, że manga rzuca światło na zrozpaczoną, izolującą się społecznie dwudziestoparoletnią osobę, której zdolność do angażowania się w sprawy świata zewnętrznego...

Bardzo ciekawa opowieść. Największą jej zaletą jest prostota i realne przedstawienie rozterek osoby, która dopiero zaczyna niezależne, dorosłe życie. Życie, które wprawia czytelnika w nostalgię.

Bardzo ciekawa opowieść. Największą jej zaletą jest prostota i realne przedstawienie rozterek osoby, która dopiero zaczyna niezależne, dorosłe życie. Życie, które wprawia czytelnika w nostalgię.

Była to moja pierwsza manga i muszę przyznać, że przekonała mnie do gatunku, na pewno bardziej się na niego otworzę a najbliższym czasie. Oczywiście wiem, że ta pozycja nie jest też typowa. Była dość krótka (przeczytana chyba w 25 minut),ale niezwykle przyjemna, refleksyjna i nostalgiczna. Narratorem jest kot, co tworzy bardzo ciekawy klimat, patrzenie na świat jego oczami skłania do refleksji. Manga pokazuje też różne ważne rzeczy, o których często zapominamy w życiu. Mówi o samotności, z którą większość z nas pewnie kiedyś może się zetknąć. Ale opowiada też o tym, że to normalne i warto jest walczyć, bo pewnie kiedyś będzie lepiej. Nie było tu za dużo dialogów, historia jest opowiedziana przede wszystkim kreską, ilustracjami i to naprawdę robi robotę. Polecam wszystkim miłośnikom kotów i tego typu lektur.

Była to moja pierwsza manga i muszę przyznać, że przekonała mnie do gatunku, na pewno bardziej się na niego otworzę a najbliższym czasie. Oczywiście wiem, że ta pozycja nie jest też typowa. Była dość krótka (przeczytana chyba w 25 minut),ale niezwykle przyjemna, refleksyjna i nostalgiczna. Narratorem jest kot, co tworzy bardzo ciekawy klimat, patrzenie na świat jego oczami...

Krótka historia życia kota i jego Pani mieszkającej samotnie w małym mieszkanku. Ciekawy pomysł na przedstawienie wszystkiego z perspektywy kota :D Bardzo miła i sympatyczna historia którą można czytać wiele razy :)

Krótka historia życia kota i jego Pani mieszkającej samotnie w małym mieszkanku. Ciekawy pomysł na przedstawienie wszystkiego z perspektywy kota :D Bardzo miła i sympatyczna historia którą można czytać wiele razy :)

Bardzo miło czytało mi się tą historyjkę. Bardzo mocno utożsamiam się z główną dziewczyną w tej mandze. Poprowadzenie fabuły z perspektywy kota wyszło tutaj naprawdę fajnie i wszystko przyjmowało się spokojnie, z lekkim dystansem, ale jednak potrafiło to momentami lekko wzruszyć. BAAAARDZO chciałabym dowiedzieć się jak się życie Miyu dalej potoczyło. [Bo wtedy bym wiedziała jak moje życie się (teoretycznie) dalej potoczy. Sytuacja moja jak i tej dziewczyny jest bardzo podobna i zatrzymałyśmy się w tym samym momencie naszego życia, czyli na niczym... od dawna😒]

Bardzo miło czytało mi się tą historyjkę. Bardzo mocno utożsamiam się z główną dziewczyną w tej mandze. Poprowadzenie fabuły z perspektywy kota wyszło tutaj naprawdę fajnie i wszystko przyjmowało się spokojnie, z lekkim dystansem, ale jednak potrafiło to momentami lekko wzruszyć. BAAAARDZO chciałabym dowiedzieć się jak się życie Miyu dalej potoczyło. [Bo wtedy bym...

Kocham koty i bardzo lubię serię Jednotomówki Waneko, dlatego nie potrzebowałam dodatkowej zachęty by sięgnąć po ,,Ona i jej kot”. Muszę jednak uczciwie przyznać, że manga okazała się być zupełnie czymś innym niż to czego się spodziewałam. I bynajmniej nie był to minus.

Pewnego wiosennego i deszczowego dnia młoda kobieta postanawia przygarnąć napotkanego kota. Tak zaczyna się jej wspólne życie wraz z kocurem Chobim, którego oczami będziemy obserwować ich wspólną codzienność, wypełnioną domowymi obowiązkami i pracą dziewczyny oraz słodkim lenistwem kota. Jednak to co początkowo Chobi brał za słodką idyllę okaże się mieć również swoje szare strony i przekona się, że życie człowieka jest dużo trudniejsze niż początkowo mogło mu się wydawać.

Akcja toczy się bardzo powolnym tempem. Wydarzenia praktycznie zamykają się w kręgu przedstawiającym codzienne wyjście bohaterki do pracy i wieczory po jej powrocie do domu spędzane w towarzystwie kota Chobiego. Nie brzmi to może szczególnie ciekawie, jednak to nie akcja a uczucia są największym atutem tego tytułu. Praktycznie każda strona kipi emocjami, wśród których dominuje przejmująca samotność i pogłębiające się wraz z upływem czasu poczucie beznadziei. Fakt iż akcja zamyka się w powtarzających się cyklach mijających i podobnych jak krople wody dni tylko pogłębia to uczucie i wrażenie iż choć bohaterowie zdają się stać w miejscu, to świat nieustannie ich goni, a gdy w końcu ich dopadnie stanie się coś strasznego.

,,Ona i jej kot” nie jest tytułem dla każdego. Ta manga niewątpliwie zyskuje po ponownym przeczytaniu, gdy już na spokojnie przyjrzymy się sytuacji głównej bohaterki i wczujemy w jej problemy. Trudne samodzielne kroki w dorosłym życiu, przytłoczenie nowymi obowiązkami, jakże odmiennymi od tego co znaliśmy do tej pory, sprostanie oczekiwaniom swoich bliskich oraz społeczeństwa, a także dojmująca samotność. To tylko część tego co zostało ukazane poprzez prostą i dość krótką historię dziewczyny i jej kota. Nie o wszystkich tych problemach mówi się wprost, jednak wystarczy odrobina empatii by dostrzec prawdziwą górę lodową, która stanęła na drodze młodej kobiety. A do której pokonania być może wystarczy obecność przygarniętego, w pewien deszczowy dzień, kota.

,,Ona i jej kot” nie jest łatwą i przyjemną w odbiorze mangą. Nie zawsze chcemy uświadomić sobie jak okrutna potrafi być rzeczywistość lub wręcz ignorujemy problemy innych osób, z którymi sami daliśmy sobie świetnie radę, a tym samym nie zawsze jesteśmy w stanie zrozumieć dlaczego inni nie mogą zrobić tego samego. Dlatego choć jest to tytuł nieco inny od tego co zazwyczaj spotykamy na rynku, jego unikalność dla mnie była zdecydowaną zaletą. I zachęcam Was byście także spróbowali zmierzyć się z tą pełną uczuć historią.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami:
https://koszzksiazkami.pl/ona-i-jej-kot-recenzja/

Kocham koty i bardzo lubię serię Jednotomówki Waneko, dlatego nie potrzebowałam dodatkowej zachęty by sięgnąć po ,,Ona i jej kot”. Muszę jednak uczciwie przyznać, że manga okazała się być zupełnie czymś innym niż to czego się spodziewałam. I bynajmniej nie był to minus.

Pewnego wiosennego i deszczowego dnia młoda kobieta postanawia przygarnąć napotkanego kota. Tak zaczyna...

Szara codzienność kobiety i kota Chobiego. Dla fanów twórczości Makoto Shinkai'a.

Szara codzienność kobiety i kota Chobiego. Dla fanów twórczości Makoto Shinkai'a.

To kolejna z tych, o których nie wiem co mam myśleć. Szara, codzienna rzeczywistość przedstawiona oczami kota. Nie wgniata w fotel (przynajmniej mnie),ale skłania do przemyśleń. Nie oceniam, bo nie mam pojęcia jaka ilość gwiazdek przyznać.

To kolejna z tych, o których nie wiem co mam myśleć. Szara, codzienna rzeczywistość przedstawiona oczami kota. Nie wgniata w fotel (przynajmniej mnie),ale skłania do przemyśleń. Nie oceniam, bo nie mam pojęcia jaka ilość gwiazdek przyznać.

Szczerze powiedziawszy nie miałam bladego pojęcia czego miałam się spodziewać po tej mandze. Nie można ukryć, że jako wierna fanka kotów jak i posiadaczka Rudzia (a raczej taka kocia mama) to była pozycja z półki „MUST HAVE”. I mimo, że nie tego oczekiwałam (chodź w sumie czego oczekiwać mogłam?) mogę książeczkę zaliczyć do udanych.

Mamy tutaj kocie spojrzenie na swojego opiekuna. Narracja prowadzona przez zwierzaczka naprawdę pozwala na chwilę zadumy czy nasz pupil też nas tak postrzega? Czy tak samo o nas myśli? Czy też nas sobie tak wyobraża? Powiadają, że to nie my mamy kota, że to kot ma nas, ale mimo wszystko nie zgadzam się z tym, bo czyż nie rośnie serce, gdy kupka futra przychodzi na pieszczotki? Albo się przytulić?

Dobra pozycja na odpoczynek, tekstu jest nie wiele, a kreska jest przyjazna dla oka, zatem myślę, że dla odsapnięcia jak i kocich mam czy tatów, śmiało mogę polecić ;)

Szczerze powiedziawszy nie miałam bladego pojęcia czego miałam się spodziewać po tej mandze. Nie można ukryć, że jako wierna fanka kotów jak i posiadaczka Rudzia (a raczej taka kocia mama) to była pozycja z półki „MUST HAVE”. I mimo, że nie tego oczekiwałam (chodź w sumie czego oczekiwać mogłam?) mogę książeczkę zaliczyć do udanych.

Mamy tutaj kocie spojrzenie na swojego...