Mały Głód

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mały Głód
Ilustracja
Opakowanie serka Danio z wizerunkiem Małego Głoda, 2019
Twórca

Young & Rubicam:

  • Agnieszka Sadurska (projekt graficzny postaci)[1];
  • Martyna Skibińska i Maja Szmidt (koncept i pierwsze scenariusze reklam)[1]
  • Elżbieta Żelezik (lalki)[2]
Grany przez

Elżbieta Laskiewicz, Bartosz Socha, Beata Zawiślak[3], Agnieszka Zawiślak[4], Kamil Zawiślak[5] (lalkarze)

Dane biograficzne
Pochodzenie

Polska

Płeć

mężczyzna

Mały Głód – postać fikcyjna (tzw. brandbohater), reklamująca serki Danio, stworzona w 2004 roku przez agencję reklamową Young & Rubicam.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1994 roku firma Danone zaczęła produkować serek homogenizowany Danone, którego nazwę dwa lata później zmieniono na Danio, co miało nawiązywać do małej przekąski między posiłkami, tj. małego dania. W 2004 firma zaprezentowała postać Małego Głoda, którą to stworzyła agencja reklamowa Young & Rubicam[6]. Koncept i pierwsze scenariusze reklam stworzyły Martyna Skibińska i Maja Szmidt, a postać Małego Głoda narysowała Agnieszka Sadurska[1]. Powstało siedem modeli lalek Małego Głoda, wykorzystywanych podczas tworzenia reklam, a autorką lalek jest projektantka zabawek Elżbieta Żelezik[2].

W reklamach z postacią Małego Głoda wykorzystano hasło metoda na Głoda. Z założenia Mały Głód jest złośliwą i natarczywą maskotką, która swoim zachowaniem przypomina uczucie głodu[6]. W latach 2004–2014 powstało ok. 30 spotów reklamowych z Małym Głodem[6]. W reklamach postać atakowała przypadkowe osoby w ich mieszkaniach. W 2016 roku powstała kampania reklamowa, w której Mały Głód zaczął atakować w mieście. Kampanię reklamową przygotowała agencja Y&R Warsaw[7]. W jednym ze spotów wykorzystano motywy zapożyczone z filmu Matrix. Na nagraniu Mały Głód ma na sobie czarny płaszcz, zdejmuje okulary i unika zderzenia z kawałkami czekolady. Po zranieniu przez jeden z odłamków czekolady Mały Głód jest przygniatany serkiem Danio. W tle pojawiają się cyfry Matrixa, cena serka, a narrator w tle mówi: Danio, czekoladowa metoda na Głoda[8].

W 2008 roku kampanię reklamową z Małym Głodem nagrodzono brązem w plebiscycie Effie Awards w kategorii Longterm Excellence[9], dwa lata później zaś nagrodę srebrnego bębna w kategorii Interactive w konkursie Golden Drum otrzymała kampania Wielka inwazja Małego Głoda[10].

Na przestrzeni lat Mały Głód przestał być wyłącznie bohaterem reklam serków Danone. Stał się również postacią fikcyjną, pojawiającą się niezależnie od reklamowanego produktu[6].

Postać Małego Głoda pojawiła się w kampaniach reklamowych promujących serki Danio w innych państwach. W kampanii reklamowej w Wielkiej Brytanii z 2014 roku postać nazywa się The Grumbler[11], a w Argentynie – Pachorra. Spoty z maskotką emitowano również w Brazylii[12].

Ostatnia seria reklam telewizyjnych została wyemitowana w 2020[13]. W 2021 roku zakończono produkcję reklam serka Danio z postacią Małego Głoda[14]. Decyzję uzasadniono tym, że jego postać nie pasuje do dzisiejszych trendów w przemyśle spożywczym[15]. Po usunięciu postaci z reklam Danio, postać Małego Głoda była używana na krótki czas w Too Good To Go(inne języki).[16] We wrześniu 2023 roku, postać po dwuletniej przerwie powróciła do kampanii reklamowych produktów Danio, przygotowanych przez agencję Feeders Agency.[17]

Mały Głód w języku polskim[edytuj | edytuj kod]

Mały Głód jest przedstawiany jako antonim związku frazeologicznego wilczy głód. Powiedzenie Mały głód wpisuje się we współczesny styl życia, gdzie dieta odgrywa dużą rolę, podczas gdy wilczy głód jest utożsamiany z zaburzeniami odżywania (anoreksją i bulimią)[18].

Mały Głód w Internecie[edytuj | edytuj kod]

16 listopada 2009 roku na portalu społecznościowym Facebook powstał profil Małego Głoda, który do 12 stycznia 2016 roku miał 1,1 mln polubień[19]. Profil Małego Głoda był trzecim polskim profilem, który przekroczył granicę stu tysięcy polubień[20]. Istniała również strona internetowa Małego Głoda, stworzona przez agencję Pride&Glory Interactive (grupa Heureka), na zlecenie firmy Danone. Na stronie była możliwość stworzenia fotomontażu własnego zdjęcia z postacią Małego Głoda i jej udostępnienia[20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Sonia Horonziak: Brzydal eksportowy – historia Małego Głoda. marketingprzykawie.pl, 2015-01-21. [dostęp 2022-08-02].
  2. a b Anna Witek, Zabawna postać z reklamy jogurtu swój wygląd zawdzięcza projektantce zabawek z Dąbrowy Górniczej [online], dabrowagornicza.naszemiasto.pl, 26 stycznia 2007 [dostęp 2022-08-02].
  3. Danio Extra [online], pointofyou.com.pl [dostęp 2022-08-02] (ang.).
  4. Danio Shake It [online], pointofyou.com.pl [dostęp 2022-08-02] (ang.).
  5. Danio Summer [online], pointofyou.com.pl [dostęp 2022-08-02] (ang.).
  6. a b c d 10 lat Małego Głoda w reklamach Danio (case study). wirtualnemedia.pl, 2014-09-29. [dostęp 2022-08-02].
  7. Mały Głód powraca w filmowym stylu w najnowszej kampanii marki Danio. socialpress.pl, 2016-04-11. [dostęp 2022-08-02].
  8. Kozłowska 2013 ↓, s. 52.
  9. Effie 2008: rozdano pięć złotych nagród [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-08-03] (pol.).
  10. Case study: Wielka inwazja Małego Głoda [online], interaktywnie.com [dostęp 2022-08-03] (ang.).
  11. Mały Głód jako The Grumbler reklamuje Danio w Wielkiej Brytanii (wideo). wirtualnemedia.pl, 2014-10-22. [dostęp 2022-08-02].
  12. Pachorra. sprealizaciones.com.ar. [dostęp 2022-08-02]. (hiszp.).
  13. Nowa metoda na | Danio [online], web.archive.org, 14 sierpnia 2020 [dostęp 2023-08-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-14].
  14. Po 16 latach koniec reklam Danio z Małym Głodem. wirtualnemedia.pl, 2021-09-02. [dostęp 2022-08-02].
  15. Magdalena Rajca-Siarkowska (Danone): W trendach branży spożywczej Mały Głód nie odnajduje się już tak, jak kiedyś – NowyMarketing [online], NowyMarketing.pl, 13 października 2021 [dostęp 2023-01-10] (pol.).
  16. Mały Głód łączy siły z Too Good To Go [online], biznes.newseria.pl [dostęp 2023-01-12].
  17. Powraca Mały Głód [online], Portal PublicRelations.pl, 4 września 2023 [dostęp 2023-09-04] (pol.).
  18. Kuczak 2014 ↓, s. 45.
  19. Madyras 2016 ↓, s. 131.
  20. a b Smalec 2010 ↓, s. 587.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]