Rulik nadrzewny

Rulik nadrzewny
	; Młode i starsze okazy rulika nadrzewnego
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	Protozoa
Typ	śluzowce
Klasa	Myxogastrea
Rząd	Liceida
Rodzina	Reticulariidae
Rodzaj	rulik
Gatunek	rulik nadrzewny
	Nazwa systematyczna
	Lycogala epidendrum (J.C. Buxb. ex L.) Fr.; Syst. mycol. (Lundae) 3(1): 80 (1829)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Rulik nadrzewny, rulik groniasty (Lycogala epidendrum (J.C. Buxb. ex L.) Fr.) – gatunek śluzowca^[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Reticulariidae, Liceida, Myxogastria, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa^[2].

Synonimy naukowe^[3]:

Galeperdon epidendron (L.) Weber ex F.H. Wigg. 1780
Lycogala miniatum Pers., 1794
Lycoperdon epidendron Bull. 1791
Lycoperdon epidendrum J.C. Buxb. ex L. 1753
Lycoperdon sphaericum Gled. 1753
Reticularia miniata (Pers.) Poir. 1804

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Młode okazy są koloru żywoczerwonego lub pomarańczowego, później przebarwiają się na szarobrązowo. Są miękkie, z czerwoną śluzowatą masą protoplazmy wewnątrz^[4]. Pojedynczy okaz ma średnicę do 15 mm. Jest to tzw. zrosłozarodnia. Okryta jest dwuwarstwową okrywą. Okrywa zewnętrzna miejscami rozdwaja się i tworzy pęcherzyki. Pomiędzy obiema okrywami znajduje się włośnia rzekoma, której nitki przebijają okrywę wewnętrzną i wnikają do zarodni.

Zarodniki są bezbarwne, o powierzchni siateczkowanej i pokrytej brodawkami. Mają średnicę zarodniki 4–7 μm. Niedojrzała masa zarodników ma barwę różowo-fioletową^[5].

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Rulik nadrzewny występuje na zmurszałych pniakach, przeważnie w małych grupkach, zwykle w lecie po deszczach. Podobnie jak inne śluzowce, żywi się bakteriami, zarodnikami grzybów i rozmaitymi mikroorganizmami. Nie atakuje drewnianych podkładów. Po dojrzeniu następuje rozerwanie okrywy i uwolnienie zarodników^[4]. Okrywa zazwyczaj pęka nieregularnie^[5].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Gatunek kosmopolityczny, występuje pospolicie na całym świecie, na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)^[6]. W Polsce jest pospolity^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ CABI databases [online] [dostęp 2014-09-25] .
↑ ^a ^b Index Fungorum [online] [dostęp 2014-01-03] .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-01-03] .
↑ ^a ^b E.E. Garnweidner E.E., H.H. Borowska H.H., A.A. Skirgiełł A.A., Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 234, ISBN 83-7319-976-4 .
↑ ^a ^b Gary H. Lincoff, Gary H. National Audubon Society Field Guide to North American Mushrooms. New York: Random House. 1931, s. 848. ISBN 0-394-51992-2.
↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-04-18] .
↑ rulik pospolity, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-04-08] .

[cabi-1] CABI databases [online] [dostęp 2014-09-25] .

[if-2] Index Fungorum [online] [dostęp 2014-01-03] .

[sf-3] Species Fungorum [online] [dostęp 2014-01-03] .

[gar-4] E.E. Garnweidner E.E., H.H. Borowska H.H., A.A. Skirgiełł A.A., Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 234, ISBN 83-7319-976-4 .

[lin-5] Gary H. Lincoff, Gary H. National Audubon Society Field Guide to North American Mushrooms. New York: Random House. 1931, s. 848. ISBN 0-394-51992-2.

[disc-6] Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-04-18] .

[ency-7] rulik pospolity, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-04-08] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]