Występowanie na danym terenie motyli i ważek jest wyznacznikiem stanu środowiska przyrodniczego tego obszaru. Zbytnia ingerencja człowieka w siedliska zajmowane przez te owady w znacznym stopniu przyczynia się do zmniejszenia liczebności motyli i ważek, a co za tym idzie do niekorzystnych zmian w całym ekosystemie.
Aby temu zapobiec trzeba czynnie działać na rzecz ochrony siedlisk wszystkich zagrożonych gatunków. A żeby działać sprawnie i precyzyjnie potrzebna jest wiedza o stanie populacji motyli i ważek na danym obszarze, dlatego w zeszłym roku została przeprowadzona inwentaryzacja siedlisk motyli i ważek w północnej części Parku. Natomiast aby należycie i dogłębnie poznać temat, w tym roku odbyła się kontynuacja zadania, tym razem dotycząca południowej części KPK.
W trakcie jej trwania stwierdzono występowanie 44 gatunków motyli dziennych reprezentowanych przez 5 rodzin oraz 36 gatunków ważek. Osiągnięte wyniki określane są stosunkowo wysoko, co świadczy o tym, iż pomimo silnej antropopresji na południowym obszarze Parku udaje się zachować niezbędne minimum siedlisk wielu rzadkich okazów, wśród których znajdują się m.in. paź królowej, czerwończyk nieparek, dostojka eunomia, dostojka akwilonaris, przeplatka diamina czy też ważki: zalotka większa, zalotka białoczelna, żagnica zielona.
Pomimo pozytywnych wyników inwentaryzacji musimy pamiętać, iż naszym obowiązkiem są wszelkie działania prowadzące do dalszej ochrony naturalnych siedlisk tych pięknych posłańców wiosny i lata.
