Ogromna liczba popełnianych aborcji jest tłumaczona troską o stan psychiczny kobiet. Mówi się, że kontynuacja ciąży mogłaby wiązać się z uszczerbkiem na zdrowiu psychicznym i fizycznym matki. Innymi słowy: w trosce o dobre samopoczucie kobiety zabija się jej dziecko.

W roku 2021 w Wielkiej Brytanii zamordowano 214 256 poczętych dzieci. Aż 98% aborcji usprawiedliwiono w następujący sposób: ciąża NIE przekroczyła 24 tygodnia i kontynuacja ciąży wiązałaby się z większym niż w przypadku przerwania ciąży ryzykiem uszczerbku na zdrowiu fizycznym lub psychicznym ciężarnej. Z tych 98% prawie wszystkie aborcje zostały przeprowadzone na podstawie domniemanego zagrożenia dla zdrowia psychicznego matki.

Zacznijmy od ważnej rzeczy: w przypadku zagrożenia życia lekarze mają obowiązek ratować zarówno dziecko jak i matkę. Jeśli uratowanie dziecka jest niemożliwe, to ratują przynajmniej matkę. Jest to pewna oczywistość, której żaden obrońca życia nigdy nie podważał. Natomiast nieustannie robią to środowiska aborcyjne, rozpowszechniając fake news, że dziecko trzeba ratować kosztem życia matki. Jest to manipulacja i nieprawda. Gdy zachodzi taka potrzeba, lekarz ma obowiązek podjąć działania ratujące życie, którym efektem ubocznym będzie śmierć dziecka, chyba, że matka chce inaczej i woli poświęcić własne życie, aby dziecko przeżyło. Matka ma zawsze prawo podjąć taką decyzję. Aborcja natomiast to celowe pozbawienie życia i nigdy nie jest potrzebna, nigdy nikogo nie ratuje.

W przypadku zdrowia psychicznego sytuacja jest trudniejsza, ponieważ jego ocena w dużej mierze opiera się na czysto subiektywnej relacji matki. Jeśli kobieta w ciąży popada w depresję, jeśli ma myśli samobójcze lub dzieje się cokolwiek powodującego uszczerbek na jej psychice, należy objąć ją jak najlepszą opieką. Zapewnić wsparcie i poczucie bezpieczeństwa. W razie potrzeby skierować na rozmowę z psychologiem. Zrobić wszystko, co się da, żeby kobieta szczęśliwie urodziła i wychowała dziecko. Jedno jest całkowicie pewne – aborcja jej w żaden sposób nie pomoże. Aborcja przygniecie ją na całe życie poczuciem winy, że pozwoliła zabić swoje dziecko.

Trzeba uwzględnić jeszcze jeden czynnik, a mianowicie psychologiczną strukturę kobiety. Samopoczucie kobiet pod wpływem zmian hormonalnych może zmieniać się kilkanaście razy w ciągu dnia i jest to coś normalnego. W czasie ciąży ten stan jest jeszcze wzmocniony. To, że kobieta czuje się fatalnie w środę, nie oznacza, że będzie się tak samo czuła w czwartek. Jeśli natomiast w środę dokona aborcji, to nie będzie mogła się już cofnąć. Jej dziecko będzie nieodwołalnie martwe. Tylko dlatego że ktoś zamiast się nią zaopiekować, postanowił ślepo iść za jej emocjami.

Aborcja tłumaczona zagrożeniem dla zdrowia psychicznego matki to furtka dla aborcji na życzenie. Przecież tu aż się prosi o przekręty, naciąganie i załatwianie sprawy po znajomości. Chociaż lekarze zapierają się rękami i nogami, że żadna diagnoza nie jest stawiana pochopnie i nikt nie dokonuje aborcji na życzenie. Tylko czy to prawda? Kto jest w stanie to zweryfikować?

Nieuchronnie nasuwa się też pytanie i czarna wizja – jeśli dziś ze względu na samopoczucie kobiet zabija się dzieci nienarodzone, to kiedy zacznie się zabijanie dzieci narodzonych z tego samego powodu? Przecież matka nieradząca sobie z kilkulatkiem albo zbuntowanym nastolatkiem też może mieć depresję i myśli samobójcze…

Tekst: Mikołaj Brzyski