Jadąc do Kosowa należy mieć ze sobą paszport. Obowiązującą walutą jest euro. Z racji braku lotów bezpośrednich, najlepiej pojechać do Skopje, skąd w ciągu kilku godzin dojedziemy do Prisztiny autobusem. Tak też zrobiłam. Na zwiedzanie Prisztiny przeznaczyłam 1,5 dnia. Samo miasto nie oferuje wielu atrakcji, a w dniu kiedy pojechałam do Kosowa, stolicę ogarnęły zamieszki. Właściwie od 2008 roku, kiedy to Kosowo zyskało niepodległość, w polskich mediach nie było wielu wiadomości o Kosowie. Jak na złość, w dniu mojego wylotu do Skopje, na żółtym pasku programu informacyjnego pojawia się informacja: „Kosowo: zamieszki i wielki protest w Prisztinie”. To czego nie byłam wcześniej świadoma to fakt, że wybrałam się do Kosowa w ósmą rocznicę ogłoszenia niepodległości. Na miejscu okazało się, że mimo gęstej atmosfery, samo miasto jest raczej bezpieczne i odpowiednio chronione przez policję. Oprócz osób skandujących niezrozumiałe mi treści, nie wydarzyło się nic, co mogłoby spowodować, że poczułam się zagrożona.

Kosowo zwane jest również „małą Albanią”, gdyż 92% mieszkańców stanowią Albańczycy. Teren jest dość sporny i do dzisiaj powoduje wiele konfliktów między Serbami a mieszkańcami Kosowa. Wiele krajów wciąż nie uznaje niepodległości Kosowa, które jest najmłodszym państwem w Europie, a drugim na świecie.

Prisztinę warto zwiedzić „przy okazji”. Spędzanie tygodnia wakacji tylko tutaj raczej nie będzie satysfakcjonujące – miasto jest małe i można je obejść piechotą w kilka godzin. Nie jest to również typowa miejscowość turystyczna – miasto i jego wciąż komunistyczny wygląd przeplatany z nowoczesnymi budynkami jest atrakcją samą w sobie.  Oprócz kilku pomników, meczetów i kościołów, Prisztina nie ma nic innego do zaoferowania. Większość budynków w centrum miasta „ozdobionych” jest graffiti i nieestetycznymi napisami. Mimo to, wielbiciele Bałkanów z pewnością polubią to miejsce – bałkański urok jest zachowany w 100%.

Nocne życie w Prisztinie nie odbiega od europejskich standardów. Na zdjęciu poniżej jeden z lokalnych pubów – o dziwo prezentuje się dużo lepiej niż wiele polskich pubów. Kosowo może pochwalić się swoim lokalnym piwem Peja. Nazwa pochodzi od nazwy miejscowości położonej na północy kraju.

Prisztinę warto zwiedzić nie dla atrakcji, ale żeby poczuć klimat niespotykany w innych europejskich stolicach. W samym centrum miasta znajduje się pomnik albańskiego przywódcy i bohatera Skanderbega. Jego pomnik znajdziemy w wielu miastach zamieszkiwanych przez Albańczyków, również w Skopje.

Jako że Albańczycy twierdzą, że Matka Teresa była Albanką, na placu  w centrum miasta znajdziemy również jej pomnik. Prisztina może pochwalić się również katedrą Matki Teresy.

Dla mnie jednak największą atrakcją był pomnik Billa Clintona, który powstał w 2009 roku na cześć byłego amerykańskiego prezydenta, w ramach wdzięczności za wsparcie podczas wojny domowej w Kosowie. Podoba mi się kontrast między samym pomnikiem a jego otoczeniem. Pomnik znajduje się na placu Bill Clinton Boulevard. Dodatkowo, część ulic w Kosowie nazywana jest na cześć amerykańskich polityków. W Prisztinie widać spore uwielbienie dla Stanów Zjednoczonych.

Najpopularniejszym pomnikiem w Prisztinie jest napis Newborn znajdujący się obok centrum handlowego. Pomnik jest symbolem niepodległego Kosowa. Każdego roku w dniu niepodległości napis zmienia swoje oblicze, a co za tym idzie przesłanie – czasami zmieniana jest wyłącznie kolorystyka, a czasami forma napisu (chociażby w 2017 roku dwie litery (N i W) zostały przewrócone – tegorocznym przesłaniem jest „no walls”, a dwie wywrócone litery mają to właśnie symbolizować).

Kolejnym miejscem, które warto odwiedzić, aby poczuć prawdziwy klimat miasta jest bazar, gdzie można zaopatrzyć się w świeże owoce i warzywa oraz tureckie i chińskie ubrania. Jestem wielką fanką lokalnych ryneczków (a w szczególności tych na Bałkanach), bo właśnie one odzwierciedlają prawdziwe życie mieszkańców danego kraju. Na bałkańskich bazarach możemy poczuć się jakbyśmy cofnęli się o kilkanaście lat wstecz.

I to by było na tyle jeśli chodzi o Prisztinę i jej atrakcje. Jeden dzień w zupełności wystarczy, żeby zobaczyć całe miasto.  Pobyt warto połączyć ze zwiedzaniem Prizren, które jest drugim największym miastem w Kosowie. Ja niestety nie miałam tyle czasu, ale jest to najbardziej popularne wśród turystów miasto, które oferuje więcej atrakcji niż stolica Kosowa. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, nie ma się czego obawiać – nawet w gorącym okresie jakim jest rocznica odzyskania niepodległości, miasto jest odpowiednio zabezpieczone przez policję. Jedyne przed czym mnie przestrzegano to wsiadanie samej nocą do taksówki, ale na całych Bałkanach słyszałam podobne przestrogi.