PODSTAWOWE DANE
GENEZA I HISTORIA PROJEKTU
Wobec niedoboru EZT w Warszawskim Wezle Kolejowym postanowiono opracowac i wykonac nowy Elektryczny Zespol Trakcyjny. W 1952 roku Biuro Elektryfikacji Kolei, korzystajac z doswiadczen z eksploatacji zespolow EW51 i EW54 opracowalo wstepne zalozenia projektu. W kolejnych latach precyzowano parametry i rozwiazania konstrukcyjne poszczegolnych urzadzen nowego zespolu, a w 1954 powstaly ostateczne zalozenia do produkcji uwzgledniajace takze doswiadczenia z uzytkowania jednostek EN56. W 1956 Centralne Biuro Konstrukcyjne Przemyslu Taboru Kolejowego wykonalo projekt techniczny pojazdu, ktoremu nadano fabryczne oznaczenie 3B/4B. Konstruktorem prowadzacym odpowiedzialnym za czesc mechaniczna byl Slawomir Mossakowski, natomiast czesc elektryczna i trakcyjna opracowal Maciej Dobrowolski. Przy konstruowaniu jednostki wykorzystano osiagniecia zachodniej mysli technicznej oraz posiadana dokumentacje. Producentem nowych pojazdow zostaly wybrane wroclawskie zaklady PaFaWag.
Postepujaca elektryfikacja polskiej kolei wymagala rowniez coraz wiekszej liczby zespolow do ruchu lokalnego, dlatego tez niezwlocznie po opracowaniu pojazdu wysokoperonowego przystapiono do prac nad zespolem niskoperonowym. EZT typu 3B/4B stal sie protoplasta dla nowej jednostki o oznaczeniu przemyslowym 5B/6B.
Produkcje zespolow typu 3B/4B rozpoczeto w 1958. W styczniu 1959 ukonczono jednostke prototypowa, a do 1962 wroclawski PaFaWag dostarczyl PKP lacznie 72 EZT tego typu. Numeracja kolejnych zespolow byla dwucyfrowa, gdyz od poczatku zakladano, ze ich liczba nie przekroczy 100 sztuk.
Zaraz po zakonczeniu produkcji pojazdow typu 3B/4B rozpoczeto seryjna i dlugoletnia produkcje niskoperonowych EN57 do ruchu regionalnego, ktore byly konstrukcyjnym rozwinieciem jednostek wysokoperonowych i zostaly wyposazone w niemalze identyczne podzespoly.
EKSPLOATACJA
EZT typu 3B/4B na PKP oznaczono poczatkowo seria E55, a w polowie 1959 nadano im oznaczenie EW55. Jednostki te pierwotnie przydzielono do ME Warszawa Grochow, Warszawa Ochota oraz Katowice. Swoja sluzbe na Gornym Slasku zakonczyly w 1964, a w 1969 wszystkie egzemplarze przeniesiono na warszawska Ochote. W latach 70. i 80. podczas napraw i przegladow zespoly doposazono w trzeci reflektor i oslony tablic kierunkowych takie jak w pojazdach serii EN57.
Pod koniec I polrocza 1982 na stanie Centralnej Dyrekcji Okregowej Kolei Panstwowych znajdowalo sie 68 jednostek serii EW55, a w pazdzierniku 1990 w lokomotywowni Warszawa Ochota stacjonowalo 66 EZT tej serii. W latach 90. pojazdy te zaczeto skreslac z inwentarza i ostatecznie plan zaklada ze pod koniec 1995 eksploatacja tej serii zostanie zakonczona. Do rejestru zabytkow wpisano 01, 47 i 50.