Pijawka lekarska

Pijawka lekarska (Hirudo medicinalis) to gatunek pijawki z rzędu pijawek szczękowych, wykorzystywanej w medycynie do leczenia trudno gojących się ran. Ciało jest spłaszczone grzbietowo-brzusznie, przy czym spód jest płaski, grzbiet wypukły. Ubarwienie brązowe lub zielonkawe, z ciemniejszymi pasami o plamkami

Występowanie i środowisko PL

To gatunek występujący w Europie i zachodniej części Azji, a także w północnych rejonach Afryki. Gatunek wprowadzono sztucznie do Ameryki Północnej. Pijawki lekarskie żyją w płytkich, wodnych zbiornikach wody słodkiej, w tym w stawach, rowach, na bagnach, ale także w rzekach i jeziorach, choć rzadziej. W Polsce gatunek jest rzadko spotykany.

Tryb życia i zachowanie

Pijawka lekarska żyje 30 lat. To pasożyt zewnętrzny kręgowców.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 6-15 cm. W przodzie i tylnej części znajdują się przyssawki. W części przedniej występuje 5 par oczu. W gardzieli widoczne 3 szczęki z ostrymi ząbkami.

Pożywienie

Odżywia się krwią kręgowców, w tym człowieka.

Rozmnażanie

To obojnak. Jaja w liczbie około 30 składa do kokonu o długości 2-3 cm. Kokony wytwarzane są w okresie od sierpnia do września. są składane w pobliżu wody w mokrej glebie. Młode wykluwają się jeszcze jesienią lub na wiosnę następnego roku.

Ochrona i zagrożenia NT

Gatunek ten bliski zagrożenia wymarciem. Ma status NT w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Pijawka najpierw znieczula miejsce na ciele ofiary, nagryza skórę i wysysa około 10-15 ml krwi. wraz ze śliną pijawka wprowadza do krwi hirudynę, która zapobiega krzepnięciu krwi. Gdy pijawka się naje, zwyczajnie odpada, a z ranki wycieka jeszcze 20-50 ml krwi.

W medycynie pijawki lekarskie stosuje się w leczeniu trudno gojących się ran, w nadciśnieniu tętniczym, a także w leczeniu zakrzepowego zapalenia żył.

Pijawka lekarska może przeżyć bez pokarmu nawet 1,5 roku.