Mączlik szklarniowy (Trialeurodes vaporariorum) jest szkodnikiem wielożernym. Najczęściej atakuje rośliny pomidora, oberżyny oraz ogórki uprawiane pod osłonami. Mączliki stanowią również zagrożenie dla roślin ozdobnych. Przypomnijmy, że w przypadku mączlika szklarniowego próg ekonomicznej szkodliwości wynosi 2 osobniki na 1 cm2 liścia.

Szkody wyrządzają osobniki dorosłe i larwy. Żerując pobierają znaczne ilości soku roślinnego z tkanek przewodzących liści. Należy zwrócić uwagę na jeszcze jeden fakt - mączliki wydalają na powierzchnię owoców i liści lepką substancję, na której rozwijają się grzyby sadzakowe. Następstwem żerowania mączlików jest ogładzanie rośliny, zahamowanie fotosyntezy i redukcja intensywności oddychania, co w konsekwencji powoduje obniżenie jakości i spadek plonu. Mączliki są również wektorami wirusów. 

W efektywnej ochronie roślin szklarniowych istotne znaczenie ma szybkie wykrycie szkodnika. Do monitoringu przeważnie wykorzystuje się żółte tablice lepowe (umieszczone po wysadzeniu rozsady).

Profilaktycznie należy pamiętać o usunięciu pozostałości roślinnych, dezynfekcji obiektów, a także likwidacji chwastów rosnących wokół szklarni. Zwalczanie mączlików odbywa się przy wykorzystaniu ochrony biologicznej polegającej na wprowadzeniu, m.in. dobrotnicy szklarniowej (Encarsia formosa), ośćca mączlikowego (Eretmocerus eremicus), dziubałeczka mączlikowego (Macrolophus caliginosus), bądź  Eretmocerus mundus, Amblyseius swirskii, czy Delphastus catalinae. Do ochrony chemicznej warzyw należy przeznaczać jedynie dopuszczone do stosowania preparaty.