You are on page 1of 2

BAROK

KARTA PRACY NR 6

Orient a kultura sarmacka (fragment)


Orientalizacja stroju i smaku artystycznego szlachty nastąpiła na dobre za panowania króla
Jana III Sobieskiego, kiedy to „zwyciężona i upokorzona Turcja wywarła w przeciągu kilku lat więcej
wpływu na fizjonomię obyczajową szlachty, aniżeli przez setki lat wywierała groźna i zwycięska”.
[...] Naśladowano Turków w strojach, ale nie w obyczajach [...]. Z pojęciem orientu nie kojarzono
wówczas żadnych ujemnych treści. Sama szlachta wyprowadzała chętnie swe pochodzenie od
dawnych Sarmatów, którzy opuściwszy w pierwszych wiekach naszej ery swe siedziby, położone
między Donem a dolną Wołgą, podbili tereny rozciągające się od Dniepru po Wisłę, obracając
tamtejszą ludność w niewolników. Pochodzenie od wschodnich rycerzy nie było w oczach szlachty
czymś gorszym od związków rodowych z dawnymi Rzymianami, do czego tak chętnie przyznawała
się szlachta litewska.
W szybkiej i bezkolizyjnej adaptacji pewnych elementów kultury orientalnej pewną rolę
odegrała również okoliczność [...], że adaptacja ta zbiegła się ze społecznym i kulturalnym awansem
sporej części warstwy szlacheckiej. Wielu przedstawicieli tego stanu pozostawało oczywiście na
poziomie zaściankowej biedoty [...]. Część szlachty dała jednak początek nowej warstwie
magnackiej, tworzącej się na przełomie XVI i XVII wieku, wiele zaś rodzin, nie dochodząc do
szczebla magnackiego, znacznie się wzbogaciło. Tym ludziom z ówczesnego awansu właściwe było
zamiłowanie do tego, co barwne, lśniące i bogate (przynajmniej z pozoru). [...]
Synkretyzm kulturalny, tak charakterystyczny dla sarmatyzmu, nie dotyczył w najmniejszym
stopniu ideologii. Noszenie stroju wzorowanego na tureckim nie świadczyło o sympatiach dla ustroju
tego państwa. [...] Jak się wydaje, sarmatyzm był w pewnej mierze świadomy swego nadrzędnego
stanowiska w stosunku do kultury krajów otaczających Rzeczpospolitą od wschodu czy południa.
Nie stanowił on przy tym jakiejś radykalnej i zdecydowanej próby oderwania nas od Europy
Zachodniej. Nadal bowiem uczestniczono w ogólnoeuropejskim życiu kulturalnym, korzystając m.in.
z dorobku cywilizacji antycznej, czytając dzieła w języku łacińskim (a później francuskim), realizując
wzorce barokowej architektury czy malarstwa. [...] Szlachta nie miała najmniejszych wątpliwości co
do tego, że stanowimy integralną część Europy, pojmowanej jako pewna wspólnota, opartą na
tożsamości kultury, wyznania i tradycji politycznych. [...] Wzajemne wpływy kultury Wschodu
i Zachodu zazębiały się u nas, nigdy jednak się na siebie wzajemnie nie nakładały. Orient oddziaływał
na sztukę dekoracyjną, ubiory czy broń, Zachód na literaturę, budownictwo, w pewnym stopniu
naukę. Żaden z tych dwóch wielkich systemów kulturalno-cywilizacyjnych nie wywierał natomiast
istotnego wpływu na kształt ustrojowy Polski [...].

Janusz Tazbir, Orient a kultura sarmacka, [w:] Spotkania z historią, Warszawa 1979, s. 56

Materiały do serii „Sztuka wyrazu” pobrane ze strony www.gwo.pl


1. Dokończ zdanie.

Pojęcie „orient” miało w dobie sarmackiej zabarwienie

□ A. pejoratywne. □ B. pozytywne. □ C. neutralne.

2. Podaj dwa powody adaptacji wielu elementów kultury orientalnej w Rzeczypospolitej doby
baroku.

…………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………

3. Wyjaśnij, jak rozumiesz użyte przez J. Tazbira pojęcie „synkretyzm kulturalny”.

…………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………

4. Znajdź w 3. akapicie i zacytuj zdanie, które stanowi potwierdzenie tezy autora: „Wzajemne
wpływy kultury Wschodu i Zachodu zazębiały się u nas, nigdy jednak się na siebie wzajemnie
nie nakładały”.

…………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………

5. Wyjaśnij, jakiemu stereotypowi odnoszącemu się do kultury sarmackiej zaprzecza autor


tekstu w 3. akapicie.

…………………………………………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………………………………………

6. Dokończ zdanie.

W tekście Janusza Tazbira dominuje styl

□ A. publicystyczny. □ A. naukowy.
□ A. popularnonaukowy. □ A. artystyczny.
Materiały do serii „Sztuka wyrazu” pobrane ze strony www.gwo.pl

You might also like